Łozprawianie wiców, to jes kómszt, ftory niy kôzdy poradzi spokopić. A jô już łod pierónym starego piyrwyj miarkuja, iże wic musi być krótki, wartko łopedziany i musi mieć niyspodziónô glajcha, niynazadni rikszlus. Tak jak te:
Dôwno tymu nazôd karlus, fyrniok spytôł swoja libsta:
– Wydôsz sie za mie?
Łóna wartko i kurc ónd bindich łodrzykła:
– Niy!
I chop żyje ci terôzki dugo i szczyśnie, łajzi ze kamratami na ryby i na góny, gro fusbal i szkaci, słepie piwo i gorzôła, robi co ino kce i kiej ino na to wszyjsko mô szkrabka i lust...
Abo inakszij:
– Lojzik, a przajesz ty mi chocia deczko, łożynisz sie symnóm – pytô sie frela jeji karlusa, i gawcy sie miyłośnie na wiyrch, na jejigo gymba?
– A toć, iże ci przaja, nale ... coby sie zarôzki żynić?
– Nó, tóż ślazuj symie, ty giździe diosecki!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl