Môj, to môj i swoji prawa mô. Łozprawiôł mi stary Alojz Bregula, jak to kiejsik we môju nachtigale klónskali za łoknym (łón miyszkôł kole „ligi”, kole tyj „doliny górnika” , ale łod Maciyjkowic) , hica ci bóła festelnô bez côłki dziyń, flider wóniôł za łoknym, choby côłki fynsterbret parfinym ftoś popyrskôł, a łón ci ze swojóm staróm kładóm sie do pryka, bo już bóło dobrze na łodwieczerz. Łón, kiej ino lygôł, już mu sie ślypia zawiyrali, już mu sie ślypia klapli, ale jego starô krynci sie, zwyrtô, fajtô sie we lewo, we prawo, wylazuje na poszwa, wlazuje rajn pod pierzina, ciyngiym tam a nazôd, i blank ci niy poradzi nynać. Łorôz tyż tyrpie tego swojigo chopa i po cichuśku gôdô ku niymu:
– Lojzik, Lojzik, suchôsz ty mie?
– Suchóm, suchóm, ale kciôłbych już spać – pado Bregula, i łobrôcô sie na drugô zajta we prykolu.
– Lojzik, Lojzik, a rzykni ty mi ino, zdradziółeś ty mie kiedy, abo niy.
– Cicho być Hyjdla, aże być cicho. Co cie dzisiôj siokło? Pytlujesz i pytlujesz, a mie blank niy dôwosz spać.
– Nale, Lojzik, takeś sie dupóm ku mie zwyrtnół, ani mie niy pohajosz, kusika niy dôsz, to chocia rzyknij: zdradziółeś ty mie ty, abo niy?
– Jezderkusie! Ale ty tyż poradzisz kwiónczeć, ale ty poradzisz być zmierzło. A kiej ci powia, dôsz ty mi już yntlich pokój.
– Dóm Lojziku, dóm, ino mi rzyknij eźliś mie chocia rółz zdradziół?
– Nó, możno to bóło rółz, wiysz, tam we zanatorjóm, nó... zdrôdziółech cie rółz. Ale... ale na zicher, ino rółz! I to pierónym dôwno tymu nazôd!
A Hyjdla jak ci sie niy łodwinie, jak ci go niy prasknie bez pysk:
– Dzisz go łochyntola pieróńskigo! Rółz!
I prask ci go tuplowanie we fresa.
– Hyjdla! Co cie siokło? Co we cia za diosek wlôz?
– A niy przidało by ci sie terôzki.... tyn jedyn, jedziny RÓŁZ??
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl