Łostatek siyrpnia, kajsik na pasiónkach, na polach zbiyrajóm sie boczónie, coby poklachać skorzij jich wykludzki do gorkich krajów. Wele jednego rybnika stanyli trzi take boczónie i łozprawiajóm, co tyż to sie jim latoś przitrefióło we wsi, kaj mieli swoji gniôzda.
– Jô, toch sztyjc i jednym ciyngiym furgôł na chałupóm tyj dioseckij klafty Mariki łod Lebiodów...
– Nó, i?
– Anó, zeszły tydziyń Marika pokwanckała sie do japtyki i lajstła sie tyn moderny „test ciónżowy”!
– A jô – prawi drugi boczóń – lôtôłech latoś fórt nad chałupóm starego Gmyrka...
– Nó, i co? – spytali wrółz te dwa inksze boczónie.
– Anó, łóński tydziyń stary Gmyrek zakotasiół sie na góra, sniós na dół starô dzieckowô kolybka i napocznół jóm gynał rychtować do porzóndku...
– A ty, kamracie, kajeś furgôł – spytali sie łostatnigo bociana kamraty.
– Jôch... he,he,he... jôch furgôł bez dwa miesiónce ino nad kościylnóm faróm...
– Nó, i co? – spytali dociyrnie boczónie-kamraty.
– Anó, tak prôwdóm, to nic... ale wielach strachu napyńdziół, jakech wszyjskich na tyj farze przelynknół!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl