We muzyjóm...

Wiycie, wypokopilyli ci u nôs pôra lôt tymu nazôd taki kónsztik pod mianym: Noc Muzyjów. Jô już kiejsik gôdôł ło roztomajtych muzyjach we Ojropie, i niy ino, a terôzki kciôłbych sam połozprawiać ło cufalu, kiery kiejś przitrefiół sie jednymu mojimu kamratowi, Bercikowi łod Majzlinyj. A prziszôłech na te idy, kiejech przeczytôł kónsztik ruskigo wicmana i kocyndra Michaiła Żwaneckiego. Mój kamrat, Bercik łod Majzlinyj, miôł pierónym rôd gorzôłecka, i słepôł ci jóm sztyjc i jednym ciyngiym. Ze chałpy niy wylazowôł dalszij niźli do kónzómu na Krojcce, abo do pyjtrowyj kaczmy. Festelnie tyż tym trôpióła sie jego babeczka, kierô na gwôłt zwyrtała sie wele tego, coby tego Bercika łodcióngnóńć łod tego dioseckiego machmolu. Nó, i wypokopióła, a Bercik ci nóm przi zajdlu piwa i sznapsie u Pyjtra łozprawiôł ło tym tak:
– Wiycie chopy, dali tym naszym babóm pôrã lôt tymu nazôd frajne soboty, i łóne ci skuli tego chnet côłki rozum potraciyli. Wypôłniajóm swój frajny czas na łode złygo amyn, bele jak, miasto łoddychnóńć po robocie. Łónski tydziyń, we sobota, moja starô zacióngła ci mie na jakosi wystôwka... taki – Wiycie chopy – jakisik „wernisaż” we muzyjóm. Myślôłech, iże muzyjóm jak muzyjóm, a tam, chopy, jak we nôjgorszm szynku: nic na gorko niy bóło, ino kyjza i... ftu... kafyj.
– Nó, jakech bół ze mojóm Elzóm kiejsik we Moskwie we takij Trietiakowskij Galeryji ( Государственная Третьяковская галерея), to chocia grochówka sie szło lajstnóńć przi tym wernisażu – wciepnółech swoji piyńć ceskich.
– A tam Ojgyn, kaj mie zawlôkła ta moja starô, bóła ino ku tymu... eeep... takô mineralwaser. – łodrzyk Bercik i dalszij cióngnół.
– Niy, niy – medikuja se chopy – sam taki usiotany cowiek, jak jô, na isto niy dychnie... Niyyyy! I kiej już ci ta côłkô naszô czelodka klechtała sie miyndzy sztatuytkóma, smyrnółech na bok i skukôłech sie, przicupnółech opaternie za jakimsik winklym.
Ledwach jakisik cajtóng samtukej łozpościylół i łozpostrził cobóńdź na tym tym cajtóngu, a sam jakosik ficywyrtka sie prziflostrowała ku mie:
– Jako to! We greckim zolu, we zolu greckim... jak wóm panoczku niy ma gańba!
– .... Czegóż to wrzeszczysz... czamu sie łozdiyrôsz... ty... ty... biôło myszo? Ty sie sam szpacyrujesz po côłkich dnioszkach, a jô, a jô... a jô jutro na zicher musza... pyndalować do roboty... Glaska jakosik, szklónecka byś jakosik prziniysła, bo widzisz przecamć, iże chop sie tropi flaszkóm....
– Co śledzia? Fto śledzia, harynka? Jakigo juzaś śledzia, harynka?... Nó, pokłodech se harynka na tym dynkmaliku, co mu sie moge stanóńć?
– Jezderkusie! Babo, co juzaś?
– Co Apollo? Fto Apollo? Jô ... Apollo? ... Aaa, tyn Apollo... Niych mu bydzie i Apollo... Nó, nó powiesiółech mu neclik na gracy... A kajech miôł, do sto pierónów ta epa hangnóńć?
– Ludzie! To tyż ci uciycha... ale żôdnyj kultóry we nôrodzie! A na zygôrze już cheba trzeciô, czas śmiatô, uciekô, a jô ani jednego sznapsa we organizmusie... Ło sto pierónów! Sznupia, zuchtóm czym by ci sam biksa łotworzić... ślydź po gdańsku... Muzyjóm, stopieróńske muzyjóm... a niy ma czym biksy łotworzić!...
– Wlozech chopy pod jakigosik kónia, kyns żelazła utargôłech, ledwach puknół piyrszy rółz a ta mamzela juzaś lejzie...
– Nóóóó, baboooo, kaj juzaś lejziesz? Eźli jô kogosik sam napasztowôł? Eźli jô sam kogosik tyrpia?... Żyj se starô babo... i dej zwólô inkszym żyć... Poszłaaaa...
– Jezderkusie!... Juzaś flaszyncijera niy ma. Gôdóm ku nij, spode kónia, blank cichuśko, szmelcich, kultóralnie, blank cichuśko... eeee, ty, babo... niy môsz bez cufal flaszyncijera?
– Sam jes, ty orgolu, malyrstwo italijóńske ze siedymnôstego wiyku ....
– Blank babo niy spokpiyłaś! Jô sie cia niy pytóm skany môcie te łobrôzki, ino eźli môsz bez cufal przi sia w kabzi flaszyncijer?
– A miarkujecie panoczku razinku, co wy gôdôcie?
– Jô, babo, miarkuja! A poradzisz ty babo bez flaszyncijera łotworzić flaszka?... Byda cheba musiôł praskać ło dyliny, abo gracóm łodszpóntować ta flaszka!... Byda musiôł sam festelnie szterować .... polazłaaa...
– Co jô sie, chopy, natropiół, nabakôł... juzaś żech jakisik kyns żelazła utargôł... fróp wetkôłech rajn do flaszki... ale, ludzie, sztimóng i launa już niy take... wiycie, warónki blank „antysanitarne”... harynki ze łoleju musiôłech wycióngać palcyskóma... Tela dobrze, iże wele stôł tyn Gruzin na srogij berdze ze srogim dolchmesrym (kindżałym) w gracy... bóło czym wuszt pokroć...
Zjôdech, wysłepôłech, mógech tyż już kóntynułówać zwiydzani... ale wedle już niy bóło blank żôdnego, i tak ci tyż pochytać, przewzióńć ta „SZTUKA” sóm, blank pojedińczo.
Podubôłech tego bezmać Gruzina... treciny ci śniego wyfurgli... ino bamóncynie ludzi... Ja, a tyn srogi, sztramski, co na tym kóniu zicnół, tyn, to nicego sobie, festnô rzec, sztramskô zacha.
Szwert mu ze gorzci wytagôłech ale tarczô, riterski szild cióngech, cióngech ... sto pierónów... niy poradziółech, niy szło... Łooo, na isto „qualityjt”, szpicy klasy...
– He, he... miarkujecie?... He, he ... na blank sage baby wkarowôłech... bez cufal... wloz żech... Jezderkusie! Côłke trzi godziny wele nich... stołech... Jake ci łóne sóm? Jak tak kuknóńć, pozaziyrać na nie... nó, sztramsko rzec, gryfnô... zacha. Ale, tak do łostatka, to diosi wziyni frajny dziyń...
– E tam, dôwno tymu nazôd... Terôzki bywôłe kamraty gôdajóm, co we naszym Tyjatrze Srogim... kóniak sie pokôzôł... ino wiycie, chopy, trza sie bilety na... „Jezioro Labyńdzi” lajstnóńć. Wiela to uczyni, wiela to przijńdzie? Wiela trza zabulić do kupy ze biletym za ... sto gramów?