Hamerikóny na naszym Miesiónczku....

Boczycie kiej ci to Hamerikóny ze Ruskimi na przedbiyżki ryli sie do gwiôzd, kacali do kosmosu, suli fto bydzie piyrszy i dalszij. Bajstlowali ci roztoliczne zatelity, take tam sputniki, i inksze flugcojgi, kierymi szterowali świyntygo Pyjtra, i tych inkszych tam na wiyrchu. Wiela łostudy ci z tego bóło, to kôżdy przecamć boczy. Nale byli tyż i gryfne, szykowne fale. Jô do dzisiôj se spóminóm, kiej do samiuśkigo rańca gawcyli my we tyn côrno-biôły telewizyjor i niy poradziyli sie doczkać, eźli te Hamerikóny wylandujóm na tym naszym miesónczku, przijndóm z byzuchym, we gościna do tego naszygo Majstra Twardowskigo, eli niy?
Nó, i doczkali my sie. A bóło to tak: Szesnôstego lipca, we sześćdziesióntym dziewióntym roku, sztartnół ci bół tyn hamerikóński „Apollo XI” na srogij rakiycie, kiero mianowali „Saturn V”. Po pôruch dniach, we dwadziestego piyrszygo, dwa Amerikóny ze samiuśkigo rańca (u nôs, a niy we Americe), gynał za śtyry minuty szczwôrtô to bóło, razinku wylandowali Amerikóny piyrszy rółz na naszym miesiónczku. Ludzie co to bół za tyjater. Wszyjskie już bez côłkô noc niy poradziyli sie doczkać, kiej napocznie sie ta diosecko „transmisyjo” ze tego naszygo Wojtka? Niyftore gupieloki to gawcyli sie w niybo bez łoptikruły, eźli cegosik niy ujzdrzóm. Juzaś roztomajte nawiydzóne zbiyrali sie bele kaj do kupy, coby porzykać za tych grzyszników, ftorzi na isto Pónbóczka szterujóm. Byli take, kiere cosik tam bali i ujzdrzeli, ale jô tam niy wiyrza. Jedyn to bali i kokota łod Twardowskigo uwidziôł, ale go niyskorzij jego starô na łobiod uwarzyła.
Piyrszy ślôz na tyn miesiónczek Neil Armstrong, a zarôzki za niym drugi, Edwin Aldrin. Szpacyrowali ci łóni po miesiónczku do kupy, i pod parza (coby sie niy kiołzdli i niy łobalyli) cheba ze dwie godziny, a niyskorzij tyn piyrszy pedzioł bół: „..., iże taki maluśki szrit cowieka, a taki srogi krok ludzkości...”
Jô tam niy wiym, ale u nôs we werku bół ci jedyn piyrszy sekretôrz, kiery sie tak festelnie radowôł tymi Hamerikónóma (nó, iże łóni wylandowali), bo ci to pewnikiym skuli tego, co my mieli srogie świynto: 22 Lipca. Poradziyli ci ale te łochyntole wszyjsko na jejich zajta zwyrtnóńć, i do dzisiôj poradzóm... Coby my tam niy gôdali ło tych Hamerikónach, to tak na isto łóni same nic niy poradzóm wypokopić. Nale poradzóm gynał zmałpować łod inkszych. Przeca wszyjskie wiedzóm, iże na miesiónczku piyrszy bół zółwizół nasz majster Twardowski, kiery dziobłowi na Ksiynżyc pitnół, kiej go sóm stary Lucyper łoszeredziół ze tóm kaczmóm, kierô sie „Rzym” mianowała. Chocia gôdajóm – i jô to barzij móm rôd, i na isto w to wiyrza – co tyn Twardowski pitnół łod swojij staryj, łod kieryj biere sie bezmać powiarka, iże „we starym kachloku dzioboł hajcuje”. Tam mocie i galantnego karlusa Twardowskigo, i łoszkliwo baba, nó, i dziobła Lucypera. A to iże żôdyn, a już na isto Hamerikóny niy wiedzóm jak tam na tym miesiónczku jes, to ino skuli tego, co Twardowski bół przeca ze Krakowa, a Galicyjôki zawdy byli zôwistne, i ku tymu szpyndlikorze i pewnikiym medikowali, iże jakisik interes, lebo sztand na Ksiynżycu zbajstlujóm podwiyl sie żôdyn niy kapnie. A coby boło jesce barzij szpasobliwie, to tyn Twardowski zafurgnół na tyn Ksiynżyc na gryfnym kokocie a niy bajstlowôł dupnych rakiytów, skuli kierych mómy terozki – roztomajte gupieloki tak gôdajóm – corozki żadniyjszô pogoda i jakosik pieronowo dziura „ozonowo”. I niy wiym, eźliście dali pozór, iże ta diosecko maszina na kieryj Hamerikóny zakludziyli sie na miesiónczek, pyrskała i ciepała łogniym choby biblijkowy Elijasz na tym Pónbóczkowym „rydwanie”, na tyj karze, na kieryj wyfurgnół bół do niyba.