We Hamerice....

Rółzczasu jedyn ślepôk uzdôł sie, coby nawiydzić... Teksas. Wsiôd do fligra takich ci teksańskich flugliniji i zapôd sie we miyntkim, srogim zeslu.
– Ej ty!, Ej ty...! – wrzescy tyn ślepôk. – Ale to co jest srogi zesel.
– We Teksasie wszyjsko jes na isto srogsze, niźli kaj indzij! – rzóńdzi chop, foty siedziôł wele.
Kiej już tyn ślepok wylandowôł we tym Teksasie, poszôł zarôzki do szynku. Dostôł zajdel piwa, macô go gorzcióm, i gôdô ze pódziwianiym:
– Ale wy sam môcie sroge zajdle, sroge kufy...
– We tym naszym Teksasie wszyjsko jes mocka srogsze niźli kaj indzij! – łodrzyknół kaczmorz.
Po jakichsich pôruch minutkach tyn ślepôk pytô tego szynkiyrza, kaj jes jaki klółzet, jakisik haźlik.
– Panoczku! Anó, na drugim sztoku, trzecie dźwiyrze ze ze prawyj zajty!... – łodrzykô tyn szynkiyrz.
Tyn ślepôk idzie, metlô mu sie dróga. Miasto ci do haźlika, wlazuje do zolu ze basingym. Potknół sie, wleciôł rajn do wody i wrzescy przelynknióny:
– Niy spukiwać, niy spukiwać!....