Jakisikej włôściciyl masarskigo sklepu nałónczôs ukłôdaniô towôru we chłódni przed zawarciym sklepu, merknół, iże rajn do jejigo sklepu wparzół pies. Srogi miymiecki wilczok. Masôrz wrzesknół na psiôka, coby łón poszoł fórt, tyn ci ale jednakowóż ino tak kuknół letko za sia, choby to niy bóło dó niygo. Wylôz tóż tyż tyn masôrz zeza ladyntisza, coby psioka wykludzić za łobujek, za halsband, kiej łorôz uwidziôł, iże pies dziyrżi we pysku nylónbojtel, takô ci gryfnô epa.
Kiej ino tyn masôrz przimyknół ku niymu, psiok upuściół tak epa na dyliny. Driny bóła szkartka ze listeckym sprawónków do kupiyniô i côłke sto złotków.
Zdymbiôły masôrz narychtowôł wartko łobszatowany towôr, zapakowôł to wszyjsko wrółz ze kasyncetlym i wydôwkóm, tóm resztóm pijyndzy, do inkszyj, srogszyj i sztramskij epy, i tak ci to słożół przed tym wilczokiym. Tyn juzaś ino pomyrdôł łogónym, wzión do pyska ta epa ze towôrym i wylôz po leku ze tego masarskigo składu.
Masôrz wartko ściepnół ze sia fôrtuch i wiydzióny ciykawóścióm, zawar sklep i poszôł za tym psiokym. Pies doszôł po lekuśku do krajcôka, położół epa na tretuar, stanół na zadnich szłapach, a przôdnióm druknół knefel, coby mu sie łoświycióło zielóne. Wzión juzaś ta epa do pyska i po siedzóncku czekôł na zmiana światła. Kiej sie ino łoświycióło zielóne, przeleciôł na drugô zajta hulicy i poszôł ku autobusowyj haltynszteli.
Masôrz juzaś ze szyroko łozewrzitymi ze zadziwiyniô ślypiami, podeptôł za niym we niysrogij łodlygłóści. Kiej już ci przijechôł autobus, pies wartko, niy przifilowany bez szoferoka, wślizgnół sie zadnimi dźwiyrzami rajn. Masôrz wsiôd przodkiym, skasowôł bilet i pozornie świdrzół, cichtowôł, co tyż to sie bydzie dziôło dalszij. Przejechali dwa przistanki, pies juzaś stanół na zadnich szłapach i gynał tak jak na krajcoku, druknół knefel do wysiôdaniô. Kiej autobus zahaltowôł, ze rułóm wysiôd i poszôł ku srogij, szumnyj wili, kierô stôła przi takij bocznyj hulicy.
Masôrz szôł za tym psiokiym jak do imyntu skółczały. Kiej tyn wilczok ci już przimyknół ku wrótkóm, położół epa na graniciokach, stanół juzaś na zadnich szłapach i próbowôł pôra razy naciś klómka. Wrotów, tego ajńfartu jednakowóż niy szło łozewrzić. Tóż tyż wzión tyn psiôk ta epa do pyska, kacnół sie ze drugij zajty na pozdel łogrodzyniô. Tam wkletrowôł sie na pot i przefuknół wizgyrnie bez niygo. Chybnół ku dźwiyrzóm wili, i takim jak skorzij szimlym, druknół zwónek, takô dźwiyrzowô szczyrkotka.
Masôrz ale stôł przi fórtce ze łozdziawiónóm ze zadziwiyniô gymbóm.
Łorôz dźwiyrze sie łozewrzili a ze antryja wylazła, pokôzała sie szmodratô i łobrośniónô fresa gospodôrza, kiery pierónym łozgzukany, napocznół drzić sie i pierónować na tego wilczoka.
– Po jakiymu panoczku ryczycie na tego psiôka? – niy szczimôł tyn masôrz. – Przecamć tyn wasz psiôk jes fest wydarzóny, jes na isto... gynijalni!
– Gynijalni, padocie? Gynijalni!.. Już trzeci rółz w tym tydniu zapómniôł kluczy do pomiyszkanio!
Nó, i terôzki czas rikszlus, na mórał:
Chobyś sie chopie niy wieda jak starôł, tropiół, zawdy bydziesz blank poniżyj wymôganiô swojigo szefa, nigdy mu niy wygódzisz, niy zadobrzysz!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl