Farbiście...

Bółech ci łostatnio, napytali mie przociele na takim wartko zorganizjyrówanym anwajóngu ... „parapetówce” – jak to modzioki gôdajóm. Mojim znôjómym udało sie, mieli srogi mazel, skalić dwa pomiyszkaniô i lajstli sie szykownistô chałpa kole Szczyrku. A taki anwajóng, miarkujecie, darmowe jôdło i słepanie ... chyntliwe sie zawdy znôjdóm, tóż tyż skuplowała sie tam dosik ci spórô czelodka. Te moje przociele majóm synka i niywiostka, ftorzi łod jakigosi czasu starajóm sie ło dziecio ale niy za tela jim to wyłajzi.
Kiej już ci sie wszyjsko ździebko łozkulało, kamractwo już bóło mało wiela chycóne, napoczli sie roztomajte łozprôwki we ekach. Modô, znacy niywiastka tych mojich przocieli, tyż już deczko nawalónô, łozgôdała sie ło tym jak ci to tyż łóni ze chopym planiyrujóm te dziecio, jak ci go festelnie kcóm, jak sie tyż fest bieróm do tego i take tam mecyje .. i łorôz modô wyjechała ze ausdrukiym: – Ale mój chop mô z tymi rzecami jakiesik problymy ... toć ja ... chodzymy do poradni ... na jakesi roztomajte łobadania ... i take tam jesce pierdoły.
Wobec tymat szterowny i łostudny, i radszij taki, co to sie niy ze wszyjskimi ło tym gôdô ... a już na zicher niy przi swojim chopie, szwigerfatrach i czelodce jejich znajómych.
Gospodôrz i jego synek poczerwiyniyli na fresach, letko sie napolyli i mory jich wziyni ale sie strzimali ... Te juzaś, barzij przitómne, szprymne wartko ci kcieli zwekslować tyma, ale jedna ze naszych blóndinowatych byzuchantek, sama tyż pewnikiym spragniónô dziecków, kciała cióngnóńć to dalszij, bo spytała sie na głós tyj mamzeli ze niywyparzónym pycholym:
– A kiejby sie tak wóm urodziół synecek, to jak go bydziecie mianować?
Syn gospodôrza we łoka mrziku gynał wpasowôł sie i podwiyl jego iptowato baba sie niy łozwała, tubalnym sznapsbarytónym łoznojmiół:
– Jak bydzie côrny – to go mianujymy Michael, jak taki łoliwkowy – to Ahmed, a jak blank żółty – to Huan ... a kiejby tak bez cufal bół ... biôły – to sie festelnie zadziwóm ale na wszeli co ... sómsiadowi wpierdola, wrómbia fanga!!!