Araber i Polôk...

Trefiô sie jedyn Araber na pustyni ze biôłym. Tyn biôły mô papagaja na ramiu, a tyn Araber szlanga naobkoło karku.
– Te! Biôły! – rzykô Araber – a cóżeś ty za jedyn?
Tyn biôły mu na to:
– Anó, jeżech Polôk!
– Słyszôłech, co wy tam we tyj Polsce mocka słepiecie!
– Anó, szluknymy se rółz za kedy...
– A szlukniesz, chopie, jednego? – pytô tyn Araber.
– A horna rôd jednego!
– Ale wiysz, chopie, to jes taki ciepły bimber, direkt ze bukłaka...
– Dôwej!
Polôk luchnół jednego i nic. Araber niy wiyrzy i juzaś pytô:
– A drugigo szlukniesz?
– Szlukna!
Araber nalôł, Polôk wysłepôł i dalszij nic.
– A trzeciô laga szlukniesz?
– A toć, iże szlukna!
Araber nalôł, Polôl łyknół i ino rynkôwym wytar gymba...
– Te, Polôk, a szczwôrtego tyż jesce szlukniesz?
Na to fest już zniyciyrpliwióny papagaj łod tego Polôka wrzesknół:
– I szczwôrtego, i pióntego, i jesce wpierdol erbniesz, i ta twoja szlanga tyż razym wećkómy.