Na katyjmusie kapelónek pytô dziecka:
– Rzyknijcie mi, co wasi łojcowie robióm piyrsze zarôzki po przecucyniu?
– Mój tatulek kiej ino wstanie ło rozwidnioku, to idzie do haźlika i jscy do kibla, aże słychać we côłkim pomiyszkaniu, bo my sóm chudobne i niy mómy szykownistego badycimra – gôdô jedyn senecek.
– Niy, niy! Możno ftosik inkszy rzyknie! – gôdô kapelónek.
– Mój tatulek, kiej pójńdzie do haźlika, to nic niy słychać, bo my sprawiyli sie gryfnisty badycimer, ze trónym, ze kafelkóma i ze badywannóm! – rzóńdzi inkszy synecek.
– Niy, niy! Rzyknijcie mi, co godzi sie na isto robić richticznymu katolikowi zarôzki po przecucyniu?
Na to stowo mały Hanysek i rzóńdzi:
– Mój tatulek, kiej ino stanie z rańca, klynkô wele prukola...
– Ja, ja, ło to mi idzie! – wstyrko sie kapelónek – Gôdej dalszij, a wy wszyjske suchejcie!
– ... nó tóż, kiej tatulek stanie, to klynkô wele prykola, nakłóniô sie i wycióngô słóma ze rzici, bo my mómy tak stopieróńsko łoszkliwy (ciulaty) sztrółzak!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl