Wiycie, jô zawdy jamrowôł na te diosecke kómputry, na tyn côłki internec, a nôjbarzij (i to już dziesiyńć lôt tymu nazôd) na ... mobilnioki. Pôrã lôt śleciało i ... corôzki barzij mi sie to wszyjsko zdô. Móm ci już na isto rôd i kómputry, i internec i ... mobilnioki, chocia te łostatnie poradzóm mie łozgzukać, kiej ło pół dwanostyj we nocy glingajóm ze jakómsik ryklamóm.
Nó ale, jô dzisiôj niy ło tym kciôłech berać. Móm ci szkownistô, sztramskô i wizgyrnô kamratka na Facebooku, ftorô sie Adela 73 mianuje. Łóna ci jes ze Poznaniô i niy idzie sam prôwdóm pedzieć, coby bóła – nikiej wszyjske inksze Poznaniôki – szporobliwô ... we słóweckach. Poradzi ci Łóna tak szkryflać, iże mie ino przijńdzie pierónym zowiścić ... i tela! Dziepiyro co tyż naszkryflała mocka móndrygo ło rechtaniu, rzygotaniu ....
Bezmać ci Łóna nigdy do terôzka niy trefióła jesce na taksiôrza, ftory by blank niy szkamrôł i lamyndziół. I wiela razy napoczła ze jakim dyszkutjyrówać, zawdy słyszała ino żôle, utropy i musiała ku tymu łosuszać płaczki szoferoków tych taksów. Wszyjsko poduk Nij jes do łostatka niy tak jak przinôleżi. Pasażyry niy majóm betków i majóm radzi pyndalować piechty, przibiyrô kónkuryntów, brynsztof corôzki drogszy, kóntmany we autokach ciyngiym sujóm, swadźbióm sie na zadnim zicu, rzigajóm, sóm festnie gyferlich, napoczynajóm tyż nynać i zatym niy poradzóm sie spómnieć swojij włóśnyj adrysy. Na isto, robota taksiôrza jes sztrysujónco i poradzi festelnie aufryjgować. Ale pewnikiym fest gelduje, kej tela chopów cióngnie do tyj roboty, prostyj jak gylynder, letkij, snadnyj i przijymnyj. Na łostatek przecamć na haltynsztelach klachajóm, grajóm szkata, łobziyrajóm Pleyboy’a i posywajóm bele kaj sms-y bez mobilnioki.
I kiejsik Adela niy strzimała.
– Władek – pedziała do tego swojigo kamrata powstańca. – My ze sia do kupy niy mogymy miyszkać. Tym tuplym na isto niy zmyńszysz swojigo płatu.
– Ło jezderkusie! Jezderkusie!– wymamrôł na to zdymbiôły Władek lôt 94.
– Ale chopie, mogesz przidubnóńć. Możno pojeździółbyś deczko taksóm?
Tymu Jeji życiowymu kamratowi, Władkowi lôt 94 idyjô sie fest spodobała. Pewnikiym sie forsztelowôł, jak bydzie łodwojziół do chałpów deczko chycóne frelki. Na to mu Adela rzykła, co potrza zbajstlować próba i ździebko łopytać szoferoków ze tych taksów. Pojejździć deczko, poranżyrować, przifilować jak se łóni radzóm, co gôdajóm, jak wyglóndajóm i take tam inksze.
Nó, i Poznań we sobota na łodwieczerz to aryna szpanerstwa i samotnóści. Nôjprzodzij szpacyrujóm, szpanujóm sztajfiyry i gryfnioki. Wóniajóm festnie drógeryjóm, wyglóndajóm nikej ze butiku, a myślóm ... blank ino plastikym.
– To jes tyn twój chopie tyrpnióny „target” (take moderne terôzki słówecko) – pedziała do Władka lôt 94 naszô Adela-Poznaniôczka.
Snadnóm rzecóm Władek lôt 94 niy miarkowôł, co to jes za diosek tyn „target” i w tym łoka mrziku napocznół przipóminać ajnfachowego, fest mekrujóncygo i upierdliwego taksiôrza.
Ale trza sie wrócić do naszyj poznańskij biny. „Target” gzuje do szynkwasu, sztaluje morze gorzôły i uśmiychô sie, bo tyn ci uśmiych, to taki wôbik, taki plastikowy szpónt na fisze. Łobiykt, znacy tyn „target” szlukô, słepie moc a niyskorzij zatracô sie, zapodziywô sie blank. Tyn jego uśmiych weksluje sie we rychót i rzygotani, i taksiôrze napoczynajóm grzôć motory. Żadne, świńske słówecka „targetu” miyszajóm sie smóndym ze auspufów tych łoczykujóncych pasażyrów lymózynów ze lôt 90-tych łóńskigo wiyku, łostatka tego ci łóńskigo tysiónclyciô.
I we tym łoka mrziku naszô Adela 73 pomedikowała deczko, cy aby jes ci to przeznaczyni dlô Władka lôt 94? Przewojżynie plastiku napyndzanygo góśnym, frechownym rechótym?
– Nó, cheba niy lza mi dopuścić, coby Władek lôt 94 – pomedikowała Adela – do łostatka ... zrechóciół!
Bo przecamć łóna zawdy bóła prociw, bańtowała sie zrechócyniu i łoszkliwymu „uplastikowiyniu” wszyjskigo naobkolo!
I mie sie tyż to wszyjsko na isto festelnie ZDO!
Ojgyn z Pnioków
• Na podstawie tekstu Adeli 73
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl