Baby i ... chopy

Mocka już móndrych artikli napisali roztomajte ludzie ło babach i chopach. Ale tyma jes tak łogrómnucnô, iże zawdy znôjdzie sie jesce cosik, co werci sie jesce napisać, i możno... przeczytać. Jakisik móndrok wypokopiół cosik takigo, iże bezmać we Nowym Yorku łozewrzili srogachny sklep, kaj baby mogóm se dlô sia łobrać i – he, he, – lajstnóńć sie... chopa.
Blank przi dźwiyrzach do tego składu powiesiyli ale takô insztrukcjô, jak ci tyż to przinoleżi korzystać ze tego modernego sklepu. Napisane tam bóło tak:
– Mogesz babo wlyjźć do sklepu ino jedyn jedziny rółz;
– We tym magazinie jes szejść sztoków, a cychy łosobliwe tamesznych chopów, sóm corôzki lepszyjsze ze kôżdym sztokiym;
– Mogesz tyż łobrać se lecy jakigo chopa na tym razinku sztoku, abo pójńść ło jedyn sztok wyżij;
– Kiej już wlejziesz wyżij, to na zicher niy mogesz sie wrócić nazôd.
Nó, tóż jedna wrazicko baba, możno ino Hamerikóńskô baba (chocia Polski tyż niy sóm lepszyjsze) uzdała sie wlyjźć rajn do sklepu, coby znojść tego jedzinego dlô sia chopecka. I tak na tym piyrszym sztoku przeczytała wiszóncô anónza, na ftoryj jes napisane:
„Sam sóm chopy, ftore majóm dobrô robota!”
Baba pomedikowała deczko i polazła zarôzki drab na wiyrch. Na drugim sztoku juzaś anónza, na ftoryj jes napisane:
„Sam sóm chopy, ftore majóm dobrô robota i ku tymu przajóm dzieckóm!”
To ale babie niy stykło, i polazła jesce wyżij. A na tym trzecim sztoku bóła ci juzaś inkszô anónza, na ftoryj pisało:
„Sam sóm chopy, ftore majóm dobrô robota i ku tymu przajóm dzieckóm, i sóm festelnie urodne i głôdkie!”
Nó, kiej tak to wyglóndô – pomedikowała baba – to pójńda na szczwôrty sztok.
A na tym szczwôrtym sztoku juzaś nowô anónza:
„Sam sóm chopy, ftore majóm dobrô robota i ku tymu przajóm dzieckóm,
i sóm festelnie urodne i głôdkie,
a ku tymu rade pómôgajóm swojim babóm we dómowych robotach!”
– Nó, tóż to ci przecamć niysamówite – myśli se baba – i ze blank ciynżkim sercym popyndalowała wyżij.
Na pióntym sztuku juzaś anónza, na ftoryj stoji napisane:
„Sam sóm chopy, ftore majóm dobrô robota i ku tymu przajóm dzieckóm,
i sóm festelnie urodne i głôdkie,
a ku tymu rade pómôgajóm swojim babóm we dómowych robotach,
nó i jesce ku tymu sóm stopieróńsko rómanticzne!”
Baba festelnie kusi, coby łostać na tym sztoku, ale jednakowóż – jak to baba – musi podeptać dalszij, coby do łostatka wszyjsko sprôwdzić. Nó, wlazła na tyn łostatni, szósty sztok a sam anónza:
„Jeżeś, moja roztomiyło, na tym sztoku już byzuchantkóm nómer 31.647.132. Sam niy ma żôdnego już chopa.
Tyn sztok fónguje ino beztóż, coby pokôzać,
iże babóm nigdy, żôdyn niy wygódzi!
Dziynkujymy gryfnie za nawiydzynie naszego sklepu!”
Ale, coby niy bóło tak blank ajnfach, naprociw tego sklepu dlô babów łozewrzili tyż jesce sklep dlô chopów. I terôzki blank krótko. Na piyrszym sztoku anonza, iże idzie sie sam lajstnóńć babeczki, ftore pierónym radem majóm tyn zeks!
Na drugim sztoku tyż anónza, iże sam razinku idzie sie łobsztalować baba, ftorô mô pierónym rada tyn zeks a ku tymu jes ci jesce moc pijynżno.
Sztoki łod trzecigo do szóstego niy mieli żôdnego byzuchanta!