Modzioki, ftore dziepiyro napoczynajóm te wszyjske swoji gracki babsko-chopske, jesce niy medikujóm skany sie wziyno to, iże razinku ta dziołcha, abo tyn synek mie sie... podobo. Jô, już deczko zwiykowany, medikuja juzaś, co za diosek mie siôknół, iże razinku ze tóm Elzóm ‘ech sie łożyniół. Bezmać – jak gôdajôm móndroki – styknie nóm ino (dejcie pozór) 250 milisekundów, coby łoszacówać, łocynić drugigo cowieka. Zatym, zarôzki szaltruje sie pomyślónek i filip, i jejich zmóżónô, racijónalnô robota zdô sie psu na buda, bo już nic niy poradzi zwekslować. Mómy tego drugigo cowieka rade abo i niy – wybóru dokôzujóm nasze ymocyje. Już możnoza pierónym starego piyrwyj, we latach trzidziystych, wywołanô wtynczôs śpiywôczka Billie Holiday rzykła take iste słówecka: „Wkludźcie mie do pomiyszczyniô kaj bydzie ze setka cudzych chopów a jô bez pôra łoka mrzików trefnie znôjda nôjbarzij łoszkliwego gizda, i zarôzki byda mu przôć.”
A mie to wszyjsko przilazło do filipa, kiejech przeczytôł fajnisty artikel ło tym, iże małżyństwo, to tak prôwdóm jes ci pierónym dugóm rajzóm we ciynżkich, zielaznych ketach. Bo przecamć niy trza być dupnym móndrokiym, coby chnet wymiarkować, iże tak prôwdóm wydarzóne małżyństwo, to cosik wiyncyj (a i czasym mynij) niźli szumnô żyniaczka, zeks, kusiki i... rajzy. Latoś bez lato pokôzało sie we telewizyjach i cajtóngach dziwucne badani socjologicne ze ftorego szło sie dowiedzieć, iże bezmać piyńć procyntów ludzi wele 50 lôt starych dowo se dziubka wiyncyj niźli 30 razy bez tydziyń. Zaciykawióło mie to, kim sóm te ludzie, ftore kusikujóm sie jesce we strzydnim wiyku? Pojstrzód mojimi przocielóma i familijantóma, z kierych wiynkszóść jes bez 50 lôt starô, niy ma żôdnego, fto by sie prziznôwôł do chocia jednego kusika w tydniu, a co dziepiyro do trzidziystuch. Mógbych snadnóm rzeczóm zôwiścić tym, ftorzi se dôwajóm dziubka, ale blank jim niy zôwiszcza, bo podejzdrzywóm, iże kôżdô z tych kusikowanych łosób, jes we łodróżniyniu dó mie, „singlym”, samotnym. Abo mô miyłosnô przigoda, rómanza. Abo jesce możno jes świyżo po żyniaczce. Wystawióm sie tyż, iże małowiela śnich łod bez dwadziestuch lôt łostôwo we małżyńskim zwiónzku, we kierym łobie stróny przetwajóm we wiyrnóści.
Małżyństwo ludzi we strzydnim wiyku to richticznô zagôdka. Mało kej gôdô sie ło takich pôrach. Eźli już kajsik we telewizyji i we cajtóngach pojawiô sie tyma „małżyństwo” , zaobycz gôdô sie ło żyniaczce pôr takich jak Kate Middleton i ksiónża William. Ale kiej już ucichnie klank kościylnych gloków, a modô pani seblece ze sia ślubny klajd, pôra wkrôczô na po prôwdzie – niyłobadany teryn. Bali i jego miyszkańce ringujóm sie ło to, coby gynał spokopić, na czym tyż to spolygô szczysne i podarzóne małżyństwo. Niy poradzóm tego wyeklerować bali i te, ftore znodli sie we samym pojstrzodku tego teritorjóm.
Jak tyż to tak prôwdóm działô – eźli razinku fónguje? – do łostatka niy wieda, a chnet kôżdy, fto wystawiô swoja gowa ze sztelónków i próbuje cobóńdź ci nóm wytuplikować, na doczkaniu łostowo uciszóny.
Znóm jednego moc wywołanego, chnet ci nôjlepszyjszego hadwókata łod szajdóngów, kiery kiejsik tuplikowôł, iże tajymnica szczysnego małżyństwa, to: „aktiwne życie zeksualne, snożnô chałpa i nula spiyrków, chaji ło pijóndze”.
A jô miynia, iże tyn istny niy mô prawie we wszyjskich trzech zachach.
Zeks? Po chnetki dwadziestuch piyńciuch latach przitrefiô sie chnet wszyjskim rółz za kedy, i to można ino na urlaubie. Porobiónô, wyrojmowanô chałpa? Wybôczóm mi łóni – miyszkómy we chlywie, łosobliwie nałónczôs urlaubu, kej srogo hółda habozi wyrôbianych bez naszô familijô z powodzyniym moge kónkurówać ze niyjednym lagerplacym, niyjednóm warpióm miejskóm. A tyż łokróm tego, ftore małżyństwo by łobstôło, niy wadzónc sie lecy kedy razinku ło pijóndze.
Szłoby pomyśleć, co moje małżyństwo to łódka, ftorô piere sie direkt na bergi, a małżyństwo tego istnego hadwokata jes twôłe i sztabilne. Nic barzij łopacznygo. Tyn hadwókat jes we pôłnym gangu mierskigo, bolysnego szajdóngu, a moje małżyństwo, jak wiynkszóścióm małżyństwa ludzi we starszyjszym wiyku, chocia chwiyrutne – jednakowóż two! I to jes tak na isto to, na co przinôleżi mieć nôdziyja, co przinôleżi planiyrówać, i cego przinôleżi łoczekôwać. Bo tyż niy zgôdzóm sie, niy sztimuje mi to, co rzóńdzi tyn hadwokat, a co kupluje sie ze pojyńciym „szczysnego małżyństwa”.
Małżyństwo, eźli idzie ło mój majnóng, to pierónym dugô (jak sie mô deczko szczyńściô), i co i rółz procnô rajza. Przitrefiajóm sie, poradzóm sie ziścić przi tyj rajzie mómynty richticznyj szczyńśliwóści, ale tyż ku tymu tyż mómynty gymbokij mankuliji i jankoru; gónek po kierym tómpiymy kwilkóm bywô prosty i niy wymôgô łod nôs wysiyłku, a drugdy procnie stôwiómy na niym kolyjne szrity, a ku tymu blank niy widać, co tyż to dekuje sie za kolyjnym winklym. I chocia ze statisztików klar wynikô, iże suje sie jedyn na trzi zawrzite zwiónzki, mómy rade wiyrzić we łobrôzek stwórzóny bez media, poduk ftorych małżyństwo to ino zeks i kusiki, szczyńście, pijóndze i ordnóng. Ło sztabilnych i wydarnych alijanzach, zwiónzkach małżyńskich przitrefiô sie nóm poczytać jedzinie we felijytónach pisanych bez ludzi, kierych zwiónzek sie wypôlół, a niy bez tych, kierzi przeżywajóm tak prôwdóm richticzne próblymy, ale majóm nôdziyja, iże wszyjsko sie jesce ułożi. Ale móm wiadómość dlô wszyjskich zdymbiôłych faktym , iże 95% snôs niy dowo se dziubka porzónd, i dlô tego wywołanego hadwókata, kiery miyni, iże idzie jedzinie ło zeks, snożnô chałpa i sroge pijóndze: twôłe, wielolytnie małżyństwo, to na zicher niy ma taki miluśki szpacjyrfart po naszym panaziyntkowym Parku Kultury.
Moge być tyż ale tak jak u jednego mojigo zwiykowanygo kamrata. Bóła ci wiesna, szło ku latu, świyntojóńskô nocka, kamrat ze swojóm babeczkóm rychtujóm sie do spaniô. Łoba już moc zwiykowane, ale – jak to na wiesna – tyż jim sie jesce spómnieli stare czasy. Chop już sie legnół na szeslóngu, łoświyciół ino jedna maluśkô fóncla, jego babeczka jesce sie rychtuje, piykni, parfinuje, i na łostatku tak pomaluśku, polekuśku deptô ku niymu ze takim moc fałesznym uśmiychym na fresie...
– Jorguś, Jorguś...
– A cóżeś to kciała Ana? – pytô sie tyn starzik.
– Jorguś, a boczysz, kiej my byli blank mode, to tyś miôł pierónym rôd mie tak szykownie cmoknóńć we czóło...
Chop, chocia niychyntliwie, ale dôł ji kusik na czóło. Pôrã minutek cichuśko i baba juzaś napoczynô:
– Jorguś, Jorguś...
– A co juzaś Ana?
– Jorguś, a pamiyntôsz, kiej my byli jesce blank mode, toś miôł pierónym rôd dać mi na wieczór kusika we moje lica...
Chop sztreknół sie deczko na tym prykolu, dôł ji kusika we łoba lica, łobtar rynkowym szlafhymdy gymba i biere sie do spaniô...
Niy zetwało juzaś pôrã minutek a baba juzaś sie łodzywô:
– Jorguś, Jorguś...
– Jezderkusie! A co cie jesce chycióło? Jesce môsz cosik do pedzyniô, coby mie szterować...
– Jorguś, a pamiyntôsz, kiej my jesce byli na isto blank mode, toś mie zawdy na łodwieczerz tak szykowniście, fajniście poradziół, tak letko, libeźnie... bajsnóńć we moji ucho?
Kwilka cichuśko, i po łoka mrziku słychać ino we izbie cioranie laciami... chop kajsik lejzie...
– Jorguś, Jorguś, a kaj ty to terôzki deptôsz?
– Aaaa... ida do haźlika... po mój gybis...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl