Wiycie, prziszołech na te idy we zilwestrowô noc. Jeżech już deczko zwiykowany, a i ku tymu ździebko niymocny, tóżech latoś ze mojóm Elzóm niy pokwanckôł sie nikaj na Zilwestra, ino łostalichmy społym dóma, kaj – jak to niyftore zgniyluchy tuplikujóm – tyż poradzi być szykownie. Zaziyrôłech deczko na telewizyjô i cheba napocznółech kukać na Abrahama, znacy sie chyciyło mie spanie.
A móm ci, Wiycie, stary zygôr drzewnianny Gustava Beckera (ze 1883r). Tyn zygôr chodzi gynał, co do minutki, ino trza boczyć, coby mu kajsik rółz bez trzi dni gywichta nacióngnóńć. Nó, i kiej tak zaziyróm se na ta telewizyjo łórôz tyn mój zygôr napoczynô bić, a iże mô ci łón tuplowany klang, zdo sie cowiekowi iże bije łón dwadzieścia śtyry razy za kupóm. I tyż ci mi w tym łoka mrziku prziszło do palicy, iże juzaś, szejśćdziesiónty piónty już rółz ta moja życiowo szkartka we tym Pónbóczkowym kalyndôrzu sie łobrócióła. To już na isto mój szejśćdziesiónty piónty Nowy Rok, Nowe Lato na tym niy nôjgryfniyjszym ale podwiyl co, jedzinym świycie.
Żyjymy bezmać corôzki dugszij i dugszij, ale jednakowóż ynglicke móndroki wypokopiyli, co ta łoszkliwô kriza wiyku strzydnigo, chytô corôzki modszych chopów. Niyskorzij niźli piyrwyj żyniymy sie, a i na szpica swojij karijyry tyż wlazujymy we corôzki modszym wiyku. Tóż tyż mocce babów i chopów poradzi dobóść hruza i sztres, sóm samótne i powszychnie blank kole Abrahama sóm łóni ab, sóm wypultane.
Eźli chopie zarôzki po śtyrdziystce niy łostaniesz prymiyrym abo chocia ino lajterym łopozycji, to na zicher jeżeś łociypóm i flaszkóm knót. A eźli łostôłeś, to bydziesz łod terôzka żół we stopieróńskim sztresie, terôzki tak by tak napoczynô sie twój chopie łodwrót, szpica twojich łosióngniyńciów môsz już blank za sia.
A jô ci dosik dugo ło tym medikowôł, i za jednym móndrokiym Johnym Crace byda wóm rzóńdziół jak ta kriza przetrzimać, jak jóm zdziyrżić.
Pamiyntej chopie, iże mógło być blank inakszij. Przecamć ale fórt żyjesz. To już jes cosik. Eźli nôgle świtniesz w kalyndôrz, przinôjmnij niy bydziesz móg sam lamyńdzić, iżeś kipnół blank modo.
Chopie! Niy wpôdej we histeryjô, iże kôżde kucanie to już na zicher rak puców. Niy tyrej do dochtora za kôżdym razym, kiej jakosik dolygłość trzimie cie dugszij niźli dwanôście godzin. Inakszij twój dochtór piyrszygo kóntaktu blank cie zniynôwidzi, a króm tego, to tyż nic ci chopie niy dô. Bo kiej ino wyzbydziesz sie jakijsik ci tam śmiyrtylnyj niymócy, zarôzki po przijńściu do dóm znôjdziesz we Wikipedii nowô, kiero gynał sztimuje do wszyjskich twojich łobjawów.
Chopie! Niy wdôwej sie we libszafty, rómanze. Nó, dobra, możebne iże twoja babeczka niy jes już takóm szwarnóm dziołchóm, takóm – jak to modzioki gôdajóm – „laskóm” jak kiejsik, ale kuknij se chopie sóm we zdrzadło. Blank niy przipóminôsz hamerikóńskigo szałszpilera ani chocia ino Apolla. Niy blamiyruj sie, sznupiónc za kamractwym ło wiela modszych. Abo forszteluj sie, co na cia jesce mode dziołchy lecóm.
Niy miyj chopie fanta na pónkcie roboty. Eźli poświyncôsz côłkô energiô robocie, mogesz sie stopieróńsko łoszydzić. W dzisiyjszych czasch mogesz miynić sie szczyńśliwcym, kiej môsz lecy jakô robota. A eźli na tyn przikłôd niy môsz żôdnyj roboty, spróbuj chocia brać frojńda z tego, iże mocka ludzi, ftorych znôsz, za pôrã lôt straci swoja. Ta – ze miymiecka mianowanô – Schadenfreude moge być przidajnóm medicinóm.
Jeźli ale chopie, rozczółsôsz powziyńcie terapiji, niy poddôwej sie tyj modernyj terôzki „psychoanalizie”. To zawdy napoczynô sie niywinowato, łod jednyj ino sesyji we tydniu. Po pół roku przilazujesz na te idy, iże pyndalujesz donikónd. Twój tyrapeuta rzyknie ci, iże wszyjsko dziyje sie tak beztóż, iże môsz problym ze głymbokim zaangażówaniym, i potrza ci dwiuch sesyji we tydniu. I bydzie sie to kulało aże po kolyjnych szejściuch miesióncach twój tyrapeuta forszlaguje ci śtyry sesyje bez tydziyń. Zatym bydzie łoziym w tydniu i wtynczôs już bydziesz bankróterym i bydziesz już chlaśnióny, trefisz do ansztaltu, do lazarytu warijôtów. Kiej już i stamtónd wylejziesz, twój tyrapeuta dô ci rechnóng za te sesyje na kierych niy bółeś, na kieryś miôł bómela.
Niy przesmyc tyj swojij „neurozy” na dziecka. Niy dej sie do łostatka łogupić korepetycjóma ze matymatyki, trajningami fusbalu i lekcjóma muzyki. Bydźmy szczyre, na prawie – twoje chopie dziecka chnet na zicher niy bydóm sztudiyrówać kajsik na Oksfordzie lebo Cambridge, niy łostanóm fachmańskimi fusbalokami ani tyż klawiyrszpileróma światowyj marki. To sóm przeca chopie ganc ajnfach normalne dziecka, gynał take same, jak dziecka twojich sómsiôdów. Jim potrza, cobyś sie łodfandzolół, bodnół je w kabza i dôł jim zwólô, coby sie ździebko pomierzli, miasto łoczekować łod nich sztyjc i jednym ciyngiym zuperłosióńgniyńciów. Jes grónt, dlô ftorego jich talynty sóm niyliczne: łóne sóm TWOJIMI dzieckami. Ganc ajnfach przikwol tymu ... i przikwol twojim dzieckóm.
Niy kupuj se chopie żôdnych „gadżetów” wiyku strzydnigo. Chop we strzydnim wiyku łokolóny wercitymi grackami zdôwo sie być idijółtym jak żôdyn inkszy. Jesce niy tak dôwno tymu nazôd szło takich friców łokryślić na gróncie jejich autoków abo motorcykli. Latoś we mółdzie byli rynerówy ze „łostrym kołym”. Ale chopie, niy jeżeś lojfrym, jeżeś już festelnie spaśnym chopym, kierego ryakcje i wyłczuci równowôgi niy sóm już take, jak kiejsik. Karnij sie na takim modernym kole, a wylandujesz we lazarycie. Tameszne dochtory, postrzimujónc sie łod śmiychu, łozerznóm twoje galotki ze tyj modernyj „lycry” przed łodwieziyniym cie na łoperacyjny zol.
Wyszltruj chopie (jak go môsz) iPhone’a. Eźli niy na łodwieczerz to przinôjmnij we szlustydziyń. Pewnikiym procno bydzie ci w to uwiyrzić, ale twoja familijô moge tyż kcieć cie deczko łosmolić, bo ajnfachowo to ty jóm smolisz côłki czôs. Ja, jużcić istniyje riziko, iże kiej tyn twój iPhone bydzie razinku wyszaltrowany, przijńdzie tyn nôjważniyjszy ymilek, iże cie wyciepli ze roboty. Ale przecamć zółwizół dowiysz sie ło tym we pyndziałek z rańca, i przinôjmnij bydziesz miôł miyły szlustydziyń.
Znôjdź chopie czôs, coby kajsik wylyjźć. Ja, jô miarkuja, iżeś jes wycyckany i festelnie usiotany, i winszujesz se, coby ino pokłaść giyry na tiszu, kiej dziecka i starô pójńdóm nynać. Ale spróbuj chopie chocia rółz bez tydziyń wyjńść kajś ze twojóm staróm (bydziecie mógli se pogôdać, a możno tyż i przipómni sie wóm, po jakiymu napoczliście sie wzajym przôć), abo chocia wykludzić sie na szpacyr ze swojim kamractwym. We nôjgorszyjszym razie uśniesz przi szpajzie.
Bydzie chopie lepszij. Moge ci sie wydôwać, iże to kóniec świata, ale tak by tak (aha, i niy zarzykej sie, co niy bydziesz łykôł Prozacu) twoje poczucie próznóści „egzistyncijalnyj” kiejsik przyjńdzie. Złô wiadómość to takô, iże łostanie łóne zastómpióne bez ło mocka gymbsze wymiarkowanie tyj „egzistyncijalnyj” prózności, kiej docióngniesz chopie jak jô do szejśćdziesióntki.
I chopy! Gôdôm to wszyjsko na gróncie włóśnygo doświadczyniô!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl