Bół se rółz chop i baba. Rółzczasu babie zakciało sie zeksu, nó tóż tyż robi wszyjsko, coby tego swojigo chopa zakludzić do prykola. A tyn chop nic, blank go to niy rajcuje. Baba wziyna, i poszła do dochtora i pytô sie go:
– Panie dochtorze, jô kca tego zeksu, a mój chop blank niy. Co jô móm robić?
– Po leku, ze rułóm, jô móm na to knif. Tak minutka skorzij, niźli wasz chop przijńdzie ze roboty, seblekóm łóni te swoji barchany, i stanóm sie zadkym ku dźwiyrzóm, duknóm sie tak deczko i wypnóm rzić, a zarôzki we waszych chopecku łocuci sie dziki, zeksualni zwiyrzôk. Inakszij być niy moge!
Baba zrobióła jak jij to tyn dochtór wyeklerowôł. Wypniyntô do zadku czekô. Łorôz chop przilazuje ze roboty, łotwiyrô dźwiyrze i... zapierdala w te pyndy do nôjbliśzyjszygo szynku. Wkarowôł rajn, zicnół sie przi szynkwasie, sztaluje setka, drugô, trzeciô... Wysłepôł chnetki dwie flaszki, a łón dalszij sztaluje. Na to gospodzki zastarany pytô:
– Panoczku, a po jakiymu wy tak słepiecie? To już trzeciô flaszka. Rzyknijcie mi czamu to?
– Panie ółber! Wrôcóm usiotany, zmôchany po côłkim dniu we robocie do dóm, wlazuja na mój sztok, łotwiyróm dźwiyrze a sam trółl, skrzôt, meter na półtora, szrama na pół pychola, broda sióngô mu do klina, do kolanów, a ze mordy mu ku tymu ślina ciece....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl