Tak pôrã dni skorzij Wielkanocy bół srogi karamból na autobanie we kierym zatrzaśli sie trzi baby (niy, niy blóndiny, blank niy!). Wszyjskie przikwanckali sie do niybiyskigo ajnfartu kaj świynty Pyjter prziwitôł je gryfnie słóweckami:
– Mogecie sie dostać do niyba eźli bydziecie poradziyli łodpedzieć na jedne pytani ze katyjmusu. Musicie mi dziołchy rzyknóńć: co to jes Wielkanoc?
Piyrszô babeczka, nôjbarzij wargato gôdô:
– Wielkanoc to ci jes take świynto, kiej nawiydzómy groby naszych przocieli i familijantów...
– Ło jezderkusie! Dziołcha, źle! – łodrzyknół świynty Pyjter. Niy wlejziesz ty do niyba, niy wlejziesz!
– A mie sie zdô świynty Pyjtrze – napoczyno drugô baba – co Wielkanoc to jes te świynto, kiej sie garniyruje chojny, śpiywô kolyndy i łozdowô gyszynki!!!
Świynty Pyjter jes ci już blank załómany, wali palicóm we niynieskô brama i kuko tak, zaziyrô ze nôdziyjóm na trzeciô kobiyta.
Ta łostatniô tak jakosik fałesznie sie uśmiychô i blank ze rułóm rzóndzi:
– Wielkanoc to jes świynto mortwychstani naszygo Pónbóczka, ftory bół ukrziżowany bez Rzymianów. Zatym, kiej łoddôł swoji życie za wszyjskich ludzi, łostôł pochowany we pobliskij grócie, do kieryj wyjńście prziklapniynte bóło srogachnóm bergóm. Trzecigo dnioszka Pón Jezusek mortwychstôł ...
– Jezderkusie! Fajniście toś dziołcha sam wytuplikowała – wywrzaskuje świynty Pyjter. – Widza, co gynał znôsz te nasze Pismo Świynte!
A baba, niy sucho ino fandzoli dalszij:
– ... mortwychstôł i tak ci ta gyszichta powtôrzô sie kôżdyrok, Pón Jezus łodciepuje ta srogachno berga i wylazuje ze tyj gróty, kukô tak, zaziyrô naobkoło, gawcy na swój ciyń i kiej go na łostatku ujzdrzi gôdô, co zima latoś bydzie ło trzi tydnie dugszô ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl