Kapitalizmus...

Mały Hanysek przilazuje do łojca i pytô:
– Tatulku, a co to takigo jes ta polityka?
Łojcie ze rułóm na to:
– Co to jes polityka synecku, to idzie wytuplikować na tyn przikłôd tak: nôjprzodzij mómy kapitalizmus, znacy sie jô jes kapitalistóm, bo zarôbióm pijóndze. Zatym jes rzónd, reskiyróng, znacy sie mamulka, bo rzóńdzi tymi pijóndzami. Twój starzik to juzaś sóm zwiónzki zawodowe, ftore blank nic niy robióm. Mómy jesce izbetnô dziołcha dóma, to to jes ta wywołanô „klasa robotniczô”, bo sprzóntô i fórt cosik robi. Na łostaku jeżeś tyn synek, jeżeś ludym, bo twórzysz nasze społyczyństwo. Nó, i jesce twój maluśki bracik, ftory jes prziszłóścióm!
– Nó, tatulku, musza sie z tym przespać, to możno to do łostatka spokopia.
Hanysek poszôł spać, ale we nocy łocucióło ci go ślimtanie jego maluśkigo bracika, kiery nasrôł do galotków. Hanysek poszôł do izby po mamulka, ale niy poradziół jij łobudzić, tóż tyż poszôł do izby tyj kindermyjdli, izbetnyj dziołchy. Wlazuje rajn, a sam tatulke wyrobiô ze tóm frelóm, a bez łokno zaziyrô starzik. Hanyska żôdyn niy przifilowôł, bo wartko wylôz i poszôł do swojij izby. Uholkôł tego swojigo zaślimtanego bracika i sóm poszôł spać. Ło rozwidnioku Hanysek ślôz do paradnyj izby i tatulek sie go pytô:
– Nó, i co synek, wiysz już, co to jes tak na isto ta polityka?
– Ja, tatulku, gynał miarkuja: tyn kapitalizmus wykorzystuje ta klasa robotniczô, zwiónzki zawodowe sie tymu festelnie prziglóndajóm, nałónczôs kiej rzónd śpi, na lud, znacy sie na te społyczyństwo wszyjske smolóm, a naszô prziszłóść leży do terôzka w gównie!