Byzuch u dochtora ...

Jô miôł zawdy rôd wszyjske żydowske szmoncesy, take ci, wiycie, te ichnie łozprowski. Mocka jich krajzuje terôzki we internecu i beztóż jô kciôł dzisiej przipómnieć taki jedyn, ftory sie dziyje u dochtora. Możno niy wszyjsko tak ganc ajnfach pójńdzie przetuplikować na naszô gôdka ale .... byda sie starôł!
Jedyn istny wlazuje rajn do dochtórskigo kabinytu, do takigo ci szprechcimra.
R. – Dziyń dobry, pón dochtór!
D. – ... A .... dziyń dobry ... wasze miano .... to jak?
R. – Rółzyncwajg ... Maurycy ...
D. – Lôt to wóm pizło?
R. – Śtyrdziyści trzi ... do sto dwadzieścia ...
D. – Handlyrz ... kaufman?
R. – A co? Możno nachtop?
D. – .... (dugszô pałza) ... My tak ino skuli sztatistiki ...
R. – My? To panoczków jes wieluch ... tych dochtorów?
D. – My, to znacy ... dochtory ... wszyjske dochtory ... we knapszaftach ...
R. – Wiym, miarkuja, dziynki, Pónbóczku bróń ... mało to jô sie już nalyczół ...
D. – Tóż ... co panoczku wóm jes?
R. – Kiejbych jô wiedziôłech, to bych jô ku wóm panoczku dochtorze niy prziszôłech ...
D. – ... Nó, tóż seblykej sie pón!
R. – Kôżdydziyń jô sie seblykóm ... i nic niy pómôgô ...
D. – Łóni sóm żyniaci?
R. – Nó alyż ... sakramyncko żyniaty!
D. – Dziecka łóni majóm?
R. – Trzi ... i ło wiyncyj blank niy ma gôdki !!!
D. – A po jakiymu?
Rółzyncwajg chytô dochtora za knefel łod mantelszyrcy i rzóndzi mu do dakla:
R. – Sie strachóm rizikówać ... czytôłech sztatistiki ... iże co szczworte dziecko plóncnie sie gupie, iptowate .....
.... ..... ....
D. – Boli, żgô wôs panoczku cosik?
R. – Niy!
D. – Apetit, pypeć majóm łóni panoczku?
R. – I cóż z tego? Ćkóm, jym, jym i widzisz pón co z tego ... wszyjsko łoddowóm ... we haźliku ....
D. – Nynôsz pón dobrze?
R. – Bez dziyń blank niy poradza ...
D. – A we nocy?
R. – A fto we nocy niy śpi ... ale wisz pón ... stopieróńsko charcza przi śniku ... i sie zarôzki budza ... Tela, co terôzki móm blank nowy knif ... nynóm we izbie kole ... i blank nic niy słysza ...
Dochtór, taki ździebko stropióny tesknym głósym gôdo ku Rółzyncwajgowi:
D. – Mój panoczku! Kiejbych jô bych bółech taki zdrówy, herski jak łóni panoczku to ... ech ...
R. – A co panoczku wóm jes?
D. – (machnół rynkóm) – serce, serduszko ...
R. – Co? Za twarde?
D. – Za miyntke ...
R. – Dukszij trza warzić ...
D. – To jes blyskanie przistawek ... miarkujesz pón?
R. – Ze przistôwek, ze przidôwek to ino ... fetowny harynek! ... A môsz pón zgaga, pôli wôs we gordziylu?
D. – Zegłowoczô mie ...
R. – Bździna, beler! Utrzite, surowe jabko kôżdydziyń skorzij „na czczo” ... Stóń pón tak ku mie zadkiym!
Biere suchôwka lekarskô łod tego dochtora i łosuchuje go ...
R. – Łoddychej pón ... niy łoddychej ... łoddychej ... niy łoddychej ... uuu ... sóm jakesik szmyry, cosik szuści ... zakucej pón, panie dochtorze ... prawe hośle, prawe puco we ece zajynte niymocóm ... Na miyłóść boskô! Ciepnij pón zarôzki kurzynie i ... ani achtlika gorzôły, żôdnego sznapsa ... eee ... nynôsz pón dobrze?
D. – Maluśko i blank usmolónie ...
R. – Radza wóm panoczku dochtorze „chrapolina” – jedna pila na łodwieczerz ... a apetit, smacysko do jôdła môsz pón?
D. – Strzydni ...
R. – Szluknij pón sie pół szklónki czystyj gorzôłki przed jedzyniym ...
D. – Przeca gôdôłeś pón, coby ani sznapslika ...
R. – Co inkszego achtlik, sznaps a blank cosik inkszego szklónka ... przijńdź pón za jakiesik trzi tydnie ! ...
D. – Ale kaj???
R. – Anó, dó mie! Hulica Złotô szejść pomiyszkanie łoziym ... przijimóm kóżdydziyń łod pióntyj do siódmyj po połedniu ... a pijóndze przijimóm, biera bez côłki dziyń ... zaklupiesz pón nogóm ...
D. – A po jakiymu nogóm móm zaklupać?
R. – Bo rynce bydziesz pón miôł pôłne ... gyszynków ...