Jednymu fricowi jego baba napoczła gôdać bez śnik. Jakiesik ci tam jojczyni, stynkani i miano Richat... Nic, ino baba chopowi rogi prziprawióła, nó i tyn istny gynał tak samo pomyślôł. Coby to badnónć, sprôwdzić tyn chop rółzczasu markiyrowôł, iże wylazuje do roboty i skukôł sie we szranku. Zaziyrô, a sam jego babeczka wlazuje pod brauza, ukłôdô se kudły, parfinuje sie, maluje sie lipynsztiftym i we samyj ino nachthymdzie wrôcô nazôd do prykola. We tym łoka mrziku łozewrzili sie dźwiyrze i wlazuje... Richat...
Szwarny gryfcok, szamster, srogi chop, śmiadô skóra, czôrne bujne wosy – nó, na isto richticzny galant.
Tyn fric we tym szranku medikuje se: „Sto pierónów, ale tyn Richat jes zajebisty!
Richat kóńczy sie seblykać łod pôska w góra, a sam na basisku muskle jak „kaloryfer”, wyszportowany, klôta jak gladijator.
Tyn istny we tym szranku dalszij medikuje: „Nó, tyn Richat, to na isto ekstra chopisko!
Tyn Richat juzaś seblykô badki, a sam ci caubrowny ciulik – piyrszô klasa.
A tyn we szranku medikuje dalszij: „Ło sto pierónów, tyn Richat jes ci na isto rewelacyjô!
W tym łoka mrziku baba tego we szranku ściepuje ze sia nachthymda i pokazuje sie jeji ciało ze „celulitym”, łoklapniynte cycki, rozstympy jakiesik na basisku...
A tyn we szranku blank na isto myśli: Jô pierdola, ale gańba przed tym côłkim Richatym!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl