Wiycie! Jôch nigdy niy poradziół spokopić, co tyż to baby smycóm we swojich taśkach, i... jak ci to tam rajn wszyjsko wlejzie? Ja, jeżech już bez śtyrdziyści lôt żyniaty a do terôzka sie dziwuja, niy poradza do łostatka poszkopić, co tyż ci to moja Haźbiytka tachô ze sia we tyj jeji taśce. Niyrółz medikowôłech ło tym, moc ślynczôłech, pytôłech sie inkszych chopów, pytôłech sie babów i dalszij jes ci to dló mie niyprzenikniyntô tajymnica. Szłoby sam sie terôzki spytać: jakô jes nôjsrogszô różnica miyndzy chopym a babóm? Nó, niy chytejcie mie zarôzki za słówecka... niy ło tych różnicach, łodmiynnóściach kciôłech sam rzóńdzić. Jedne sam ale idzie pedzieć: richticzny, stoprocyntowy chop, nigdy niy smycy przi sia taśki (nó, króm możno tych wszyjskich świtórzów i przeskoczków). I możno bych sam ło tym dzisiej niy łozprawiôł ale jakiesik dwa-trzi tydnie tymu nazôd przeczytôłech artikel francuskigo dziynnikôrza Huguesa Serrafa, ftoryci gynał jak jô, tymu tyż sie dziwowôł.
My, chopy, mómy stopieróńsko uciycha śmiôć sie, urzinać sie ze babskich taśków. Nó, tak lebo inakszij jô, i tyn istny Hugues Serraf. I beztóż, iże sómy łoba chopami, i poradzymy to dokôzać –mómy pierónym rade chichrać sie z tego przi lecy jakij przileżitóści. Tyn, Wiycie, mółdny pytlik ze hynklym miasto kryji, ftore freliczki wlykóm ze sia chnetki wszandy – ciynżki, niyporynczny i pôłny nadbytnich, darymnych werkcojgów – jes ci na isto niyprzenikniyntóm, świyntóm tajymnicóm. Miôłech ci kiejsik przileżytóść wrażować rajn do takigo pytlika swój kichol i rzykna Wóm, co panuje driny echtny bajzel i rojmóng. Moja Elza przikulwitała sie ze roboty, wlazła pod brauza i łorôz napocznół zwónić jeji mobilniok.
– Te! Ojgyn! Łodbier tyn telefółn! – wrzeskła mi moja Elza na côłki karpyntel ze badycimra. – Tyn mobilniok jes we mojij taśce!
Ja, i sam sie napoczło. Driny bóło wszyjsko. Szło we tyj jeji taśce znojść stare, połómane lipynsztifty, połozciepowane podpôski, pôrã pakslików i szachtelków roztomajtych pilów, jakiesik stare rechnóngi ze zupermarkytów, pôrã farbistych olików (niy miarkuja na co ji to jesce?), bindel kluczów, ftorymi pewnikiym już łod dôwna niy idzie nic łotwiyrać, lecy jake tytki i pakytliki po kónfektach, stare, potargane hółzynsztrymfy, szpangi, stare knefle łod kostimów... ńó bajzel jak sto diosków. I tak ci sie terôzki medikuja, iże kiejbych to jô bół babóm, to blank serwôł bych ze tóm łoszkliwóm tradycjóm, pociep bych stare prziwyki i powstyrkôłbych wszyjske te klamoty we zadnich kabzach galotów... nó, jak kôżdy richticzny chop.
Na rzecz tego ci bezksztôłtnygo miecha, ftorego ze uciychóm smycóm freliczki moge przemôwiać jedzinie to, iże zawdy idzie w niym znojść sznuptychle. Jô bez côłke moje majoryntne życie miôłech przi sia we ancugu śtyry wybiglowane taszyntuchy, ale chopy, wiynkszóścióm, nigdy tych sznuptychli niy majóm we kabzach. I kiej tyż ci łóni majóm ryma, kiej nónko jich sznupacka, poradzóm wyfechtować ta sznuptychla łod swojich dziołchów. A łóne dôwajóm jim ta sznuptychla ze wymiarkówaniym wyższóści i wyrcóm przi tymu, iże smycynie ze sia taśki jes diosecko doskwiyrne, ale przinojmni mô sie przi sia taszyntuchy.
Nó, i to jes prôwda! A co wiyncyj, idzie tyż puścić sie na naszô kamratka i dać ji włóśnô briftasza i mobilniok, kiej siedzicie ze rułóm we szynku i wszyjske te ciaćka drikujóm wôs we półrzitki. To jes moc użytne. Bo tak prôwdóm, brak takigo bezksztôłtnygo, fółglowatego tasiska moge być poniykedy kłópotny; niy zawdy przecamć môcie, chopy, na pozoryńdziu baba, coby wyfechtować łod nij sznuptychla, abo dać ji swoje pinkle, dobraczyny na przechowani.
Niyftore chopy (ale niy jô, jesce niy) łobłajżóm tyn problym i poradzóm sie lajstnóńć, bezmać chopsko, wersjô taśki. Móm tu na myślónku wywołany i moc mółdny terôzki brółtbojtlik przewieszóny bez ramia. Nó, kiejsik bóła to jesce takô „saszetka”, kierô smycyli roztomajte buzeranty i przeskoczki, abo inkszô, kierô nosióło sie na pôsku przi galotach. I co nôjbarzik dziwucne, bóło to we czasach, kiej jesce niy bóło mobilnioków i inkszych gyryjtów. Idzie sie beztóż tyż zastanôwiać sie, jka u dioska udało jij sie erbnóńć chocia na kwilka takô srogô kwolba. Nó, dekowała chocia deczko, srogachne basiska – to pewnikiym jij pómógło.
Nó, tak lebo inakszij, przirodzónóm skłónnóścióm chopa, takigo richticznego, wydziyrganego, wydziubanego chopa, jes mieć frajne grace. Richticzny chop, teraźni richticzny chop, niy moge mieć przi sia nicego, co krymplowałoby jego ruchy. Jeżech blank isty, iże jakiesik hamerikóńske badania potwiyrdziyli, co to jes archaicznô ryakcjô, archaiczny ryjgóng jyjgra mamutów.Nó, bo przecamć żôdyn niy wypuszczô sie na gón na szkuciatego zwiyrzôka ze srogachnymi kłańcóma ze fantazjyrnóm, dziwokóm galanteryjóm na ramiu abo we gracach. Chop, ganc ajnfach, musi poradzić, musi być w gangu łobrónić kobiyta, ftorô mu przechowuje briftasza (ale bez pijyndzy!), mobilniok lebo iPhona na czôs ringowaniô sie, a niyskorzij w razie czego udziyli mu piyrszyj pómocy ze użyciym sznuptychli, kiej prociwnik scharatô mu gymba.
Tela ino, iże im dalszij w las, tym wiyncyj stromów. Przimus, kóniycznóść dotrzimaniô kroku postympowi, sprôwiô, iże corôzki procnij nóm, chopóm rojbrować, wyrôbiać jak źróbokóm. Kiej we tydniu wypuszczajóm sie chopy kajsik we zawodowych sprawach, majóm do zebraniô ze sia teluch roztomajtych elektrónicnych werkcojgów, iże bali i wrajżynie jich do galotów arbajtancuga ze mnógościóm kabzów, nic sam niy pómoże. Snadnóm rzeczóm na łodwieczerz abo we szlustydnie, zapióntki majóm chopy wiyncyj ślebody i laufpasu, ale łod pyndziałku do piontku muszóm tyrać po miyście ze ajnfachowym chopskim rukzakym ze szportowego sklepu. Drugda tyż sztimuje jim to, do jejich sztrichu przemiyszczaniô sie (na tyn przikłôd na kole) ale żôdyn łomyli sie, niy chachnie sie i niy bydzie myślôł, iże idóm mode gyszeftsmany ze aktntaszami.
I to jim (bo mie blank niy) sztimuje, tela co to jes ganc ajnfach myńsze zło. Nó, bo kogo jô sam (i te istne) próbuja majtnóńć i locyganić? Przecamć blank gynał miarkuja, iże moja pukltasza, mój rukzaczek jes ci takóm... taśkóm dlô chopów! Iżech jes judôszym, zdrajcóm chopskij zachy. Deczko mi gańba skuli tego. Możno sie zarôzki sam poślimtóm. Ale, co mi ta, przecamć na zicher móm przi sia... sznuptychle!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl