Byrna....

Chocia rółz do roka mómy karnewal, faszing i take tam bele co. I jô już sam mocka ło wszyjskich mojich cufalach faszingowych łozprawiôł, beztóż tyż niy byda tego wszyjskigo tuplowanie eklerowôł, bo by Wóm sie to pewnikiym festelnie zmierzło. Ale ło niyftorych falach musza pogôwyńdzić, bo wiela sie śnich powtôrzô, a niy kôżdy poradzi to gynał spokopić. Chopy, jak to chopy, blank inakszij to miarkujóm niźli baby chocia, wszyjske do kupy tak by tak sie trefiajóm na tych biglach, bómsach karnewalowych. I prziszôłech ci na te idy, kiejech suchôł jednego naszego wicmana i kocyndra, szałszpilera Pyjtra Bałtroczyka. Niy bydzie to gynał te same, co łón łozprawiô, ale możno tyż mi to wyjńdzie szpasownie.
Wiycie, ze takigo faszingbalu trza nôjniyskorzij wylazować kole piyrszyj. Bo zatym napoczynajóm sie chopske łozprôwki:
– Gôdôłech ci już to? ... Niy? To ci rzykna ... dzisiôj ci rzykna ... Niy gôdôłech jesce, ale ci rzykna ... Niy wierzisz? Ja, jô ci rzykna, dzisiôj ci to wszyjsko byda rzóńdziół ... Żôdnymu jescech tego niy pedziôł, ale tobie powiym, ja tobie rzykna ... Suchej chopie, boch jesce nigdy ło tym niy gôdôł ....
I tak poradzóm naprane chopy bamóńcić bez kielanôście minut. Bo kôżdymu śnich sie zdô, iże ino łón mô cosik do pedzyniô, inó jimu sie zdô, iże ino jego wszyjske muszóm suchać ... Ale, przitrefiajóm sie i inksze cufale. Kôżdy tyż chycóny chop musi pokôzać, iże wiela poradzi zdziôłać, mocka siyły w niym i niy ma takij zachy, kieryj by niy poradziół wydolić.
Bółech ci kiejsik ze kamratami, ze ftorymi sztudiyrowalichmy na glywickij politechnice (do kupy ze naszymi babeczkami), na takim karnewalowym bómsie, nó i jakech to skorzij gôdôł, napoczło sie te iptowate fandzolynie po gorzôle.
– Wiysz Jorg – napoczynô nôjstarszyjszy snôs Erich – kiejbyś tak miôł takô fóncla, możno ze 60 watów, to wrajzisz jóm do gymby ale ... niy bydziesz poradziół ji nazôd wycióngnóńć ...
– E, tam Erich, niy plyć, jô bych niy poradziół tyj fóncli wyjmnóńć, kiejech sie jóm sóm do gymby rajn wrajziół?
– A czamu niy? Czamu? – łodezwôł sie Tyjdi, ftory zawdy musiôł swoji piyńć ceskich do kôżdyj zwadźby wciepnóńć.
– Nó .. eee ... wiysz... ta byrna ci tam jakosik bez te zymbole przelejzie ... ale niyskorzij to ... miarkujesz ... te zymbole môsz deczko do zadku krziwe i ppp ... nazôd niy idzie ...
– Znacy sie wlyjź wlejzie ta fóncla, ino nazôd niy? – pytóm sie opaternie ...
– Ja, gynał ... takech przecamć pedziôł – tuplikuje dalszij Erich.
– Co? Co, jô tego niy zrobia ... jô?
– Dej pokój Jorg – haltuja go deczko – kiej tak gôdô, to pewnikiym mô prawie.
– Co? Jô tego niy poradza? A poradza, poradza ... ółber dejcie mi sam jedna jakô fóncla ze tego srogigo krisbaumu ...
Nó, zrobióło sie kole nôs deczko auflaufu ... jedne kcieli to łobejzdrzić, inksze tuplikowali, co to sie niy werci ... niy werci sie popsować taki gryfny fest, takô szykownistô zabawa.
Ale Jorg (nôjmodszy snôs i nôjbarzij uwziynty) niy dôł już pokój ino uprził sie, co łyknie ta byrna i nazôd jóm ze tyj swojij napranyj gymby wyjmnie.
Muzyka ustała pinkolić, ludzie tak stanyli naobkoło, Jorg wzión łod naszego ółbra ta byrna, szejśćdziesióntka i na łoczach wszyjskich wrajziół jóm do gymby i ... drzist ... łostała rajn ... targo do sia .. nic ... łoparła sie ło jego zymbole ...
– He, he ... kiejby miôł gybis, to by możno wydolół – napocznół sie lachać jedyn łoszkliwiec gorol.
A Jorg nic, styrcy na pojstrzodku zolu ze tóm fónclóm we ryju i cosik tam mróncy, próbuje gôdać ale blank go niy idzie spokopić. Jedyn ze tulmy byzuchantów gôdô, coby mu bez jako rułka wlôć deczko gorzôły abo zeltru, to możno mu pójńdzie ... Inkszy juzaś próbowôł wrajzić mu do pychola widołka i tak jakosik łod zadku sztuchnóńć ta fóncla .. tyż na psinco sie to zdało ... Inkszy juzaś fric pedziôł, coby przikludzić sam jedne ramiy ze krónlojchtra, łobkryńci sie i zatym deczko pocióngnie, możno ta fóncla ze jego pychola wylejzie? Ftosik jesce dôł do wymiarkowaniô, coby bez jakijsik szlauch napojić go gorzôłóm a zatym prasknóńć go wrółz we łoba lica, fóncla prasknie i .... możno sie chop niy udowi ... Jorg sie szarłatny na fresie robi, niy ma co, ino trza zawołać waleska i zakludzić tego upokornego Jorga do lazarytu. Po jakichsik pôruch minutkach przijechała taksa (trocha nóm bóło gańba ze tóm waleskóm i retóngym), wciepli my na Jorga jakla ze kapudrokiym, jôch wlôz śniym rajn i pojechalichmy do lazarytu, dó nôs na Strzelców Bytóńskich. Drógóm ino tyn taksiôrz tak jakosik podyjzdrzliwie zaziyrôł na nôs we zdrzadełku. Kamrat ino mróncôł cosik tam ... eemmm e ee ...
– Panoczku, a rzyknóm mi ino, po jakiymu tyn wasz kamratmo we pycholu fóncla? Kciół na masknbalu łodgrôwać nachtlampecka? – spytôł ci sie mie tyn taksiôrz.
– Niy – łodrzykóm taksiôrzowi – my ino poszli ło weta, eźli udô mu sie łykniyntô byrna 60 wat wycióngnóńć nazôd ze gymby ...
– Nó, i co ... tak mu ta byrna we ryju łostała?
– Ja, ja łostała, bo to jes ónmyjglich skuli zymbów takô fóncla wyjmnóńć nazôd.
Przikludziyli my sie do tego lazarytu, zakwanckali sie na ta izba przijyńć, Jorg ze kapucóm na gowie, coby go żôdyn niy poznôł. Wylazuje dochtór, kukô tak na Jorga, pokiwôł deczko gowóm ...
Niyjedne już przi kôżdyj karnewalowyj sobocie uwidziôł. Kôzôł mu wlyjźć rajn, połoglóndôł, narychtowôł jakisik medikamynt i dôł mu srogô szprica po kieryj zwiyngły mu wszyjske muskle ... szyflodka tyż mu już ci zarôzki łoklapła ... byrna ... sru ... wylazła ...
Do kupy niy zetwało ani dwie godziny i bylichmy nazôd na balu. Nó, trza to bóło łoblôć. Jorg łobsztalowôł laga, jô drugo, ftosik trzeciô tela, co Jorg miôł biyda ze słepaniym ... dalszij ci miôł te muskle zwiyngniynte i fórt ci mu ta dolnô szuflôdka ślatywała ...
– Eee chopy, widzicie? Jô durch móm muskle moji fresy zwiyngniynte, fórt mi ta dolnô szuflôdka łoblatuje ... pewnikiym terôzki bych móg ta fóncla wrajzik do gymby rajn i niyskorzij bez utropy nazôd jóm wyjmnóńć ...
– Chopie, aboś ty łogup, aboś ty jes jaki? – pytóm sie go. – Kcesz dalszij sam nóm gupieć?
– Dej pokój Ojgyn, ta szprica dugo trzimie, mocka zetwo podwiyl łóna ustanie fóngować.
I anichmy sie pozdali Jorg ta łomamlanô, łobrziganô fóncla juzaś łyknół i sru ... byrna juzaś łostała mu we ryjoku i niy ma smiyłuj sie ... muszymy juzaś wartko jechać do lazarytu. Łobsztalowalichmy taksa, ale inkszô, jadymy do lazarytu ... ale tyż do inkszego, coby gańby se niy robić we naszym ... Taksiôrz prziwióz nôs do lazarytu na Karolka, wlazujymy rajn, Jorg ze kapucóm na gowie i ze fónclóm we ryjoku ... a sam .. kukóm ... i łoczóm niy wiyrza ... na stołku siedzi ... taksiôrz ze tyj piyrszyj taksy ...