Wiycie, festelnie mi sie już mierzło na tyj mojij pynzyji, a i ze złociokóma u mie tyż corôzki barzij knap, i beztóż na gwôłt kciôłech sie cosik kajsik przidubnóńć. Bez cufal tyż trefiółech na anónza we kieryj wyczytôłech, iże takô wywołano chorzowskô fyrma „Brauner” łogłôszô zapisy na take kursy: jedyn dlô takich, ftorzi majóm radzi gracać cosik kole niyboszczyków, zezwłóków ( bezmać szło ło robiynie śnich ygipskich mumijów) a drugi, skuplowany ze tym piyrszym – kurs na ... takich diplómówanych kopidołów. Te côłke bildowani na tych ci „umrzikowych kosmetików”, fachmanów łod pośmiyrtnyj tualiyty, miało być zbajstlowane we lazarytowyj kośnicy, a juzaś szkolyni na diplómówanygo kopidoła poblisku ci mojij chałpy. A już ci kiejsik jedyn pierónowy móndrok tuplikowôł mi, iże zawdy bydzie potrza wszandy dochtorów, piekôrzy, masarzy i .... kopidołów.
Nó tóż, zapisôłech sie na te bildowanie dlô kopidołów, bo to i wele chałpy, a i blank przi smyntôrzu mojij „Józefki”. Napoczli my te côłke bildowani we sztyrzo. Te trzi moje kamraty mieli ci już jakosik tam praktika u starego józefkowego kopidoła.Terôzki siedzieli, łobgryzali łoszkiyrtki swojich blajsztiftów i wyglóndali choby kibice fusbalu, ftorym dali bilety na ... partyjô szachów. Jorg jes mody i zwality, Paulek spaśny, puszyty i mô côrne wosy, a Bercik mô zawdy szykownô launa i asiół sie, iże we swojim życiu wykopôł bez tysiónc grobów ale kce na staróść mieć jaki diplóm, coby go wnuki niy mieli za flaszka knót. Dosiôd sie niyskorzij i piónty, Hajna, ftóry jes fachmanym łod przirzinaniô stromów i kciôłby we frajnym czasie tyż jesce deczko pokopać.
Na łostatku prziszôł stary Morgała, nasz rechtór, ciepnół na szrajbtisz dataja papiórów i wypedziôł złówiyszcze słówecka:
– Dzisiôj bydymy gôdać ło bezpiyczyństwie i higynie pracy.
Napoczynómy (my stare knakry) dyrgotać. Zbajstlowali ci nóm richticzne pranie filipów tak, iże uwiyrzylichmy, co „przepisy BHP” mogóm być na isto czymsik ci niywymółwnie gyferlich. Bez trzi godziny łozprawialichmy ło drabinach, ło tym, iże niy lza kletrować sie na trzi łostatnie żdżeble, niy lza drabiny stôwiać na bager, coby wkletrować sie nań i bandzyjgóm łobrzinać asty.
Zatym mieli my ygzamin, ftory sprowôdzôł sie do hebowania staryj putni – szło ło to, coby ta putnia hebnóńć jak sie przinôleżi. Stary Morgała, wpatrôwôł sie wymie i te moje berło, i pytô:
– Ojgyn, Jako jes twoja definicjô rizika?
Przecamć miarkuja, co jô sóm we côłkości jes rizikym.
– Wiym, co jô jes na waszyj panoczku liście niybezpiyczyństwów – łodrzykóm. – Ale jake inksze zituacyje nôs czekajóm? – pytô Morgała, niy zaprzyczajónc. Zatym wymiyniô możybne zagróżyni: ściany gróbu sie szibujóm nałónczôs kopaniô, dynkmal ślatuje rajn do gróbu, kopidôł bechnie do mógiły, kopidôł zapóminô wzióńć ze sia drabina i jes uwiyńzióny na zawdy abo przinôjmni do czasu, kiej bydzie fajrant fusbalszpilu we telewizyji, łozkopujesz grób, we ftorym już kogoś pochowali – jak we przipôdku małżónków, kierzi kcóm leżeć we spólnyj mogiyle, ale wrółz niy kipli. Stôwosz ja tóż na deklu truły i twoja szłapa skipnie rajn. Bercik miôł ci taki cufal cheba ze śtyry razy we życiu.
Na drugi dziyń jes czas kopania gróbu. Czekómy aże truła prziwieziónô łod Braunera ściepnóm ze autoka. Stary Morgała zaziyrô na niã spodełba, choby mu naubliżowała i łozprawiô nóm ło zachach, ze ftorymi ludzie kcóm na isto być pochowane: szmuki, klyjnoty, mobilnioki. Słyszôłech ło tym. Łozprawiôłech tyż ło jednym ółberlajchyntryjgrze do ftorego glingół ze mogiyły niyboszczyk. Idzie bez taki mobilniok poswać umartymu familijantowi SMS-a a telefółn zaglingô pod ziymióm. A czamu by jesce i jakigo faxu niy dać rajn? Niyftorym to na isto przinosi ulga ... mie tam możno niy ...
Kulwitómy sie na tyn nasz józefkowy smyntôrz. Jorg i Bercik kładóm deski na ziym. Wszyjsko wyglóndô deczko jak we fylmie ale we blank niymiyły szimel. Hajna i Paulek ukłôdajóm muster na ziymi. Mô sztandardowy gysztalt, kiery moge być jednakowóż dosztimowany do łokryślónych potrzyb: dlô spaśnych, dlô cwergów, dlô chuderloków abo do pierónym srogich.
Dzisiôj kopiymy grób szkolyniówy we ftorym żôdyn niy bydzie pochowany, a zatym sie go nazôd zakopie. Napoczynómy łod sztychówków i rydli – to procne festelnie i usmolóny zajyńcie. Kopanie wszyjskich mogiyłów napoczynô sie zawdy łod sztychówków i rylów. A eźli mô sie na tyn przikłôd do czyniyniô ze gróbym we kierym już ftosik leżi, côłkô robota trza szafnóńć ino ryncznie, bo przeca i na nôjsrogszym kiyrhowie żôdyn niy wjedzie bagrym.
– To dobrô ziymia – pedziôł stary Morgała. – To je bónc, glina.
Rôd bych kciôł mu pedzieć, iże we tym côłkim kopaniu dołów jes cosik festnie interesantnego, cosik żywego, abo, co takô robota wywołóje u mie zamyjślyni na włóśnóm śmiyrtylnóścióm i kruchóścióm dóli cowieka, ale tak przecamć niy ma. Jes ganc ajnfach te kopanie nudne. Mogiyła mô chnet myjter gymbokóści.
– Muszisz terôzki wlyjźć rajn – gôdô stary Morgała do Hajnela. – To ci ino jes terôzki jedziny knif.
Ze jakigosik gróntu spółczuja Hajnie, jes mi go żôl, bo styrcy we gróbie ufifrany flapsym, łobszorgany.
Po trzech tydniach briftryjger prziniós mi mój „certyfikat” prziswany bez tego Braunera: „Zaświadczyni ło udziale we bildóngu kopaniô gróbów”. Bydzie szykowniście wyglóndać we mojim – jak to sie terôzki gôdô – CV do kupy ze diplómym Politechniki Ślónskij. Dociepnółech tyn certifikat do inkszych mojich papiórów. Spôłniółech winszbild swojigo życiô, terôzki moga sie już wykopać sóm dlô sia swój ... grób!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl