Witejcie we Hamerice ...

Wiycie, jôch łod zawdy wyrcôł na tych wszyjskich, kierzy piastujóm samtukej na Ślónsku te wszyjske łoszkliwe hamerikóńske abo ynglicke prziwyki. I cy to bydóm te „Walyntinki”, cy bydzie to fajer skuli św. Patrika, cy tyż stopieróńsko łoszkliwy Helloween abo – co już sam niyftorzi wynokwiajóm – hamerikóńske Świynto Dziynkczyniyniô, zawdych na to pierónowôł. Ja, i te sroge tam we tyj Hamerice – świynto Dziynczyniyniô, bo łónegda spytôł ci sie mie bez internec synek (bezmać rodny Ślónzôk ze dziada pradziada, łod pierónym starego piyrwyj) eźli jô tyż fajruja te hamerikóńske Świynto Dziynkczyniyniô i rychtuja na wieczerzô .... hyndyka. Bółech ci już blank we sztichu, kiej mi tyn synek napocznół słósznie tuplikować, co skuli tego, iże jego ujna wycióngła ze jeji familijóm we 1900r do tyj Hameryki, do takij miyjscowości Panna Maria we Teksasie, łón ze swojóm familijóm samtukej na Ślónsku do kupy ze inkszymi familijóma, kiere tyż mieli we Hamerice familijantów, fajrowali ci łod wteda te ichnie Świynto Dziynkczyniyniô, parszczyli tyż tego hyndyka, coby – jak łón to mi wykłôdôł – „być do kupy śnimi we tyj hamerikóńskij „Wiliji”! Przecach sie moji roztomiyli ludkowie chnet łobalół, kiejech to przeczytôł.
Nó ja, modzioki, kiej jich spytać łod kiej sam u nôs fajrujóm „walyntynki” na zicher łodpedzóm, iże łod ... zawdy, bo dló nich piytnôście, dwadzieścia lôt to richtik jes ... łod zawdy. Ale kiejby tyn szykowny synecek zadôł se proco i tyż ci deczko ło tyj dôwniyjszyj wykludzce za chlebym Ślónzôków łod Anabergu i Toszka do Hameryki poczytôł, to by spomiarkowôł, iże tam we tym 1854 roku wrółz ze kapelónkiym Moczygymbóm, kajsik na tamesznyj preryji we Teksasie pod srogim dymbym łodprawiyli piyrszô we jejich nowyj dómowinie mszô ... wilijnô! Ja! Wilijnô synek, wilijnô ... a niy Dziynkczynnô!
Nale, jô dzisiôj niy ło tym kciôł rzóńdzić, chocia tyn fal ze tym modziokiym razinku mi gynał sam sztimowôł.
He, he ... „Witejcie we Hamerice!” kciało by sie pedzieć, kiej sie wylanduje na flugplacu kajsik we Chicago, Detroit lebo we Nowym Jorku. Na isto nôjprzodzij nawrzescóm chopie na cia kiej już tam przifurgnół i łobmacajóm gynał, kiej już bydziesz kciôł ze tyj Hameriki łodfurgnóńć. Wiycie, jes tam takô hamerikóńskô Administracjô ds. Bezpiyczyństwa Transzportu (dalszij TSA), kierô prziszła na te idy, jakby sam nóm spómóc spamiyntać se te feryje we Stanach: nôjprzodzij łobmacajóm cie abo knipsnóm cie blank sago. Wrółz ze zbliżaniym sie Godów na wszyjskich flugplacach we côłkich Stanach Zjydnoczónych załóstrzóno ci te strzodki bezpiyczyństwa. To ale żôdnô niyspodziônka, eźli zważować na to, iże łokrys świóntyczny corôzki czyńścij kupluje sie mocce Hamerikónów niy ino ze „Tym wspaniałym życiem” (telewizyjnym filmym Franka Capry), ale tyż ze gróźbóm ataków terrorysticznych, tym tuplym po łóńskim roku, kiej ci to jedyn istny Umar Abdulmutallab uzdôł ućcić Boże Narodzyni próbóm szpryngniyńciô w luft fligra, kierym leciôł do Detroit. Wetkôł se we galoty wybuchowy sztof i blank dupiato próbowôł go łodpolić.
Ta ichniô agyncjô TSA szafła do kupy tameszne doświadczyni: miynióła, iże tak prôwdóm niyftore terroristy niy sóm móndrokami, jak jich drugda sie nóm przedstôwiô, ale gupimi jak fónt kudeł fółglami. Miała łóna majnóng, iże przi użyciu takich, Wiycie, „skanerów ciała” abo ryncysków swojich arbajterów musi łoboczyć lebo skóntrolówać zawartość batków chnet wszyjskich pasażyrów, kierzi kcóm wyfurgnóńć ze Hameriki.
Możebne, co niyftorzi swôs uznajóm, iże skuli tego, co zamachy bómbowe przitrefiajóm sie razinku nałónczôs flugów do USA, przinależałoby łobmacować radzij pasażyrów przilatujóncych, a niy łopuszczajóncych tyn kraj. Inksze juzaś mogóm wymiarkować, iże skoro tyn Abdulmutallab majtnół jim łóńskigo roku taki nómer ze swojimi badyhółzami, wyglóndô to na zniyskorzóne nadrôbianie zalygłóści.
Ale przeca te TSA to agynda hamerikóńskigo Departamyntu Bezpiyczyństwa, co tyż wszyjsko wyłoślô. To stare znôjóme kôżdego auslyndera, ftory lecy kedy nawiydzôł USA. To te przecamć ludzie wrzescóm na cia, kiej pokazujesz po przifurgniyńciu swój niyhamerikóński paszpórt, jesce podwiyl niy przijńdziesz na to, iże ci sie kajsik zapodziôł twój gypak, twoje bambetle na rajza.
„Witómy we Hamerice!”
Fasnymy to do kupy: spierónióm cie, kiej sie ino przikludzôsz, i dokumyntnie cie łobmacajóm wszandy przi wykludzce.
Terôzki ale tyż sprôwdzajóm ryncznie kôżdego, fto prociwiô sie przeświytlyniu skanerym skuli strachu przed prómiyniówaniym abo staraniô, iże jego sage zdjyńci wylandujóm we internecu. Tymat wywołôł masówô histeryjô i przicióng we USA chnet takô srogo uwôga mediów, jak i richticzny atak terroristiczny – chocia, iże skanery fóngujóm terôzki jedzinie na 70-iuch spojstrzód 450-iuch hamerikóńskich flugplaców.
Prawucko żôdyn niy jes spokójny. Ani arbajtery flugplaców, ftorzi już uskargujóm sie na „usmolóno higiyna” Hamerikónów, ani jedyn istny, John Tyner, ftory na flugplacu we San Diego wrzescôł choby nôjynty: Niy tykejcie mojich jajec! Bali i ta hamerikóńsko ministyrka Hilary Clinton pedziała kiejsik we telewizyji, iże blank ji sie niy zdały te „łobiycanki, macanki” na flugplacu.
– Nó, rziknijcie mi, kómu by sie to miało spodobać? –spytała ze uśmiychym. Na co côłko Hamerika wrzeskła:
– A twojimu chopowi, twojimu chopowi!
Niy pedziała ale, eźli już sie lajstła dlô sia abo dlo jeji chopa Billa, szpecijalnô unterwesza, take prodło, kaj we tym miejscu coWy wiycie, a jô miarkuja, wrajziyli malónek tego ci jadamowego „liściô fajgowygo”, kiery mô skukać te nasze ... klyjnoty” przed flugplacowym skanerym. Hamerikóny, a i nasze byzuchanty mogóm wyglóndać na tych ykranach razinku gynał jak Jadam i Yjwa po wyżyniyńciu jich ze raju. Snadnóm rzecóm to, iże jakisik móndrok ze Kolorado wypokopiół knif na zastawiynie skanerów moge budzić hruza co do jich skutnóści garantjyrówaniô Hamerice bezpiyczyństwa. Nó ale, dejmy pozór na to, co na zicher ważne: eźli niy nasze życie, to chocia ino nasze ... „klyjnoty” sóm bezpiyczne.
Ale mie na isto trôpi ino, iże TSA jes zawdy ło jedyn szrit do zadku. Godzi sie cheba miarkować wydarzynia, a niy ino ryagówać na nie? Tóż tyż prziszôłech na te idy, iże jes pôrã knifów, jak uprzydzić „zamach terroristiczny”, i tropić sie ło to, coby furganie fligrym bóło jak nôjbarzij ... doskwiyrne, gańbliwe i fest łoszkliwe dlô nôs:
Kôżdy pasażyr, ftory kce pofurgnóńć do inkszych krajów musi nôjprzodzij zebrać łoświadczyni łod wszyjskich swojich byłych, i wyrachować wszyjske cychy i fyjlery. Rzóndy krajów docylówych badnyli by skorzij ze tóm listóm i łozsóndzali by, eźli wpuścić tego istnego do sia.
Kôżdy pasażyr musiôłby nôjprzodzij łodczytać bez lautszprechery fluplacowe swój tagebuch ze śpikolowych lôt. Spóminki ło czymsik inkszym niźli chopcy, dziołchy, muzika, mitesry, łojce i to, czamu nasze życie jest ci take beztyjske i lagramyncke, bydóm uznôwane za zimptóm cugu ku terrorizmowi.
Kôżdy, fto planiyruje rajza flufiym, musi skorzij mieć sztos, dupnóńć sie ze arbajterym, arbajterkóm TSA a zatym jesce tyn przedstawiciyl TSA łopytać jesce moge na tymat ... Jymynu abo al Kaidy.