Ludzie! Ludzie! Ludzie! ... Ludzieee! Pôli sie! Nó, prôwdóm ... pôli sie ... nó i cóż sie tak gupio chichrôcie? Tam ci sie pôli! Nó, co sie chichrôsz kasprze jedyn z drugim? Pôli sie! Gôdóm wóm! Niy filuj tak, niy zaziyrej! Bier sie jedyn z drugim do kupy symnóm ...
Nó, pôli sie jak cholera! Erna! A kaj sam sóm kluce do rymizy, do fojerdepa? Kruca fuks! A kaj majóm być kluce jak sie śniymi dziecka bawiyli? Tóż możno utónkali je kajsik we żerapie, we studni ...
Nó, tóż my, fajermany do wrotów i siyłóm je ... Ale jak my tak, to te wrota tak ... a jak wrota tak, to my siak ...
Yntlich my te wrota wywalyli do fasków sie dostali, ruły skuplowali my do szlauchów, szlauchy do plómpów, plómpy do belów. Wziyni my se jesce ku tymu te dwie maluśke fojerszpricki, co to my je jesce łod Miymców erbli na fojermóńskich łodgrywkach ...
Nó, tóż jadymy w te pyndy gasić!
Przikludziyli my sie na miyjsce a chałpa Golasiowyj ... nó, pôli sie jak cholera, gore jak jasny pierón!
Nó, tóż my do ruły łod szlauchów, szlauchy łod plómpów, plómpy łod tyj naszyj beli ... napoczynómy gasić.
Nale, jak ci my mieli gasić, kiej Golasiowô miała wczorej pranie? ... Nó, i wszyjsko woda wylôła ... nó, niy ma sie z cego chichrać ...
Nó, tóż my juzaś ruły do szlauchów, szlauchy do plómpów, plómpy do naszyj beli ... jadymy, melómy ... po woda ...
Pojechalichmy i jak już ci my nalôli fol tyj wody to aże sie nóm po baciokach lôło. Niy rzykna, wrôcało ci sie nóm szykowniście, wesoło i ... śpiywajóncy ... Erich miôł gryfnô halbecka we kabzi ...
Przikludziyli my sie nazôd, na plac do Golasiowyj ... zaziyrómy ... nó, a chałpa Golasiowyj pôli sie jak cholera, jak sto pierónów.
Na to ci przilazuje nasz pón kómandant, brandmajster i sie pytô:
– Kaj sie pôli?
Nó, niych go ślag trefi, nó ... chałpa Golasiowyj sie pôli jak sto diosków a tyn sie pytô kaj sie pôli.
Nó, tóż my mu gôdómy, co sam sie pôli, samtukej gore ... a chop ci miôł łeb, miôł palica niy łod parady. Nó, na zicher miôł łeb i gôdô nóm tak:
– Suchejcie chopcy! Jô wóm niy byda gôdôł tak abo tak, nó, bo jak jô wóm rzykna tak abo tak, to wy zrobicie zółwizół tak abo tak i bydzie ... tak abo tak ...
Nó, tóż zróbcie tak i tak.
– Suchejcie chopcy! Weźnijcie sie tyn kibelek, stóńcie sie wszyjske we raji i sie tak podôwejcie tyn kibelek łón łónymu, łón łónymu, łón łónymu, łón łonymu a tyn łostatni we raji to niych leje ta woda ... ino we łogyń ...
Nó, tóż my zrobiyli jak łón nóm pedziôł. Wziyni my sie tyn kibelek, stanyli my sie we raji i tak my se podôwali: łón łónymu, łón łónymu, łón łónymu, łón łónymu a tyn ci łostatni gichôł ino we łogyń ... ino, co nic to niy pómôgało i chałpa Golasiowyj tak choby sie jesce lepszij gorała. Szlag by to trefiół!
Nó, tóż nasz kómandant, nasz brandmajster sie na nôs gawcy, a miôł chop palica, aże miôł! Niy rzykna, miôł na isto łeb! I gôdô ku nóm tak:
– Suchejcie chopcy! Jô wóm niy byda gôdôł tak abo tak, nó, bo jak jô wóm rzykna tak abo tak, nó, to wy se pomyślicie tak abo tak i na łostatek zrobicie zółwizół tak abo tak. Nó, tóż suchejcie! Zróbcie tak. Suchejcie ino! Weźnijcie sie te ajspikle, te wasze cieślicki i tak łodrómbujcie, łodciupujcie to, co sie pôli łod tego, co sie niy pôli, coby to, co sie niy pôli, niy zapolóło sie łod tego, co sie pôli. Nó, bo jak to, co sie niy pôli, zapôli sie łod tego, co sie pôli, nó, to sie spôli, to, co sie niy pôlóło, łod tego, co sie pôli ...
Miôł chop łeb aże miôł, prôwda?
Nó, tóż ... nó, tóż ... my zrobiyli jak nóm kôzôł pón brandmajster: wziyni my se toporki, cieślicki i my łodrómbywali to, co sie pôli, łod tego, co sie niy pôli, coby to, co sie niy pôli niy zapolóło sie łod tego, co sie pôli. Nó, bo jak to, co sie niy pôli, zapôli sie łod tego, co sie pôli, nó, to sie spôli to, co sie niy polóło, łod tego, co sie pôli ...
Na łostatek, to zgorało sie to, co sie miało spôlić ... i to, co sie niy miało spôlić...
I jô bych sam ino jedne kciôł pedzieć, jedne rzyknóńć, iże ... dziynka bojowyj postawie, richticznymu fasóngowi naszych sztramskich fojermanów ... chałpa Golasiowyj galantno ... sie spolóła! Zgorała do imyntu! *
* Na gróncie „monologu” jednygo ze nôjbarzij wywołanych szałszpilerów i kabaryciôrzy krakowskich Leona Wyrwicza ( Leona Haraschina 1885-1951r).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl