Prziszôł rółz karlus do rabina i prosi go ło dorada:
– Rebe, a jô, to sie kca łożynić!
– Nó, to sie żyń chopie!
– Ale moja libsta jes żadnô jak noc przed geltakym i gupiô jak fónt presówy!
– Nó, to sie niy żyń karlusie!
– Ale łóna mô sroge wiano, srogi aussztojer...
– Nó, to sie chopie żyń!
– Tela, co moja świekra jes łogrómnucnie łoszkliwô i chamliwô, richticznô skómpidusza i szlajerojla!
– Ło, jezderkusie! To sie karlusie niy żyń!
– Ale, rebe, mój szwigerfater jes za to roztomiyły i łobiecôł, iże mi umożni wlejziynie do jejigo gyszeftu...
– Nó, to sie chopie żyń, a zarôzki!
– Mój ty roztomiyły rebe! Jô prziszôł ku cia po dorada, miarkujesz rebe?
– Nó, tóż moja dorada jest takô”: ty sie zarôzki łokrzcij i przyjńdź na katolickô wiara!
– A to mi jakosik dopómoże?
– Niy! Ale bydziesz chopie zawrôcôł dupa swojimu farorzowi, a niy MIE!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl