Dwóch kamratów zicło sie na plantach na bance. Do jednego śnich zaglingała mobilniokym dziołcha i rzóńdzi:
– Móm chałpa fraj! Przilazuj! A gibko!
– Suchej Erna, jô jes terôzki ze mojim kamratym Ernstym...
– To gryfnie! Zarôzki zwónia po moja kmaratka, a ty bier tego swojigo kamrata mit i przikludźcie sie ku mie!
Nó, tóż chopcy depcóm ku tyj dziołsze ale łorôz tyn kamrat Ernst sie pytô:
– Eeee! Ty, chopie! A jak łóna bydzie bydzie jakosik żadno? Tóż to bydzie przesrane do imyntu!
– Dej pokój chopie, niy strachej sie nic! U mojij freli we chałpie jes gorzôła, szluknymy małowiela i pewnikiym ci sie ta drugô spodobô.
Wlazujóm do pomiyszkaniô, witajóm sie i łorôz tyn kamrat Ernst szeptło:
– Te, chopie... tela gorzôły to jô niy strzimia, tela to jô na zicher niy wysłepia!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl