Rółzczasu jednymu zwiykowanymu już starzikowi zakciało sie dupczyniô i gôdô do swojij staryj:
– Pódź sam ino starô! Idymy do prykola, kciôłbych sie juzaś chocia rółz dupnóńć.
Starecka ale blank niy mô na to szkrabki. Starzik napocznół medikować jakby sam ta swoja starô zawlyc do prykola i wypokopiół:
– Pódź starô symnóm do prykola, to jô ci zatym dóm... stówa!
Starka wymiarkowała, iże przecamć stówa piechty niy łamzi, zgodzióła sie, poszła ze swojim starym do prykola, starzik sie dupnół i dôł starce ta stówa. Starka łoświycióła fóncla we izbie, łobejzdrzała gynał ta stówa i wrzescy:
– Te! Ty giździe stopieróński! Przecamć to jes stówa jesce ze Waryńskim...!
A starzik ze rułóm na to:
– Nó ja, starô dupa, tóż tyż i starô... stówa...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl