Starzik – wojôk

Rółczasu rechtórka kôzała na lekcyjô narychtować dzieckóm jakosik gyszichtka ze mórałym, ze myślónkym. Te łozprôwki, gyszichtki mieli dzieckóm łopedzieć jejich łojce. Na drugi dziyń dziecka podle raji napoczynajóm łozprawiać. Piyrszô bóła Gryjtka.
– Moja mamulka i tatulek chowajóm kury, cichtujóm je na miynso. Kiejsik my sie lajstli mocka kurzóntek, łojce już rachowali wiela zarobióm, wiela na tym utarżóm, ale wszyjske zdechli.
– Nó, gryfnie Gryjtko, ale jaki ze tego jes mórał, jakô jes z tego nauka?
– Niy rachuj cowieku pijyndzy podwiyl kurzóntka niy dorosnóm! – tak pedzieli mamulka i tatulek.
Za Gryjtkóm napocznół łozprawiać mały Manek.
– Moje łojce majóm bratraum, znacy sie wylyngarniô kurzóntek. Kiejsik kury sniyśli mocka jajec i mamulka ze tatulkiym już ci tyż wartko rachowali wiela to tyż na tym przidubnóm, wiela zarobióm. Ale ze tych wszysjkich jajec wykluli sie same kokoty.
– Gryfnie Manku, ale jaki z tego mórał?
– Niy ze kôżdego jajca wylyngnie sie kurza! – tak rzykli wrółz po tym cufalu mamulka i tatulek.
– Nó, szykownie, a terôzki ty Hanysku! – rzykła rechtórka.
– Łojciec tak mi pedziôł. Kiejsik starzik Stanik, bez drugô wojna, bół ci tym „cichociymnym”. Nó i ściepli go na falszirmie, na spadochrónie nad Polskóm. Miôł przi sia ino móndur ichni wafynrok, gywera, takô ynglickô pistółla, bez sto patrółnów, pitwok i ku tymu srogô flaszka ichnij whisky. Jakesik piyńćdziesiónt myjtrów nad ziymióm merknół, iże ślatuje gynał na pojstrzodek miymieckij garnizóny. Już tyż ci go i Miymce wyświdrzyli, przifilowali, tóż tyż starzik Stanik wysłepôł côłkô flaszka tyj ichnij gorzôły na eks (coby sie łóna, ta flaszka niy strzaskała), rozpôsôł, łodepnół tyn spadochrón i śleciôł ze dwadziestuch myjtrów na sóm pojstrzodek tyj miymieckij garnizóny.
Nó, i sam ci sie napoczło! Starzik pruje ze tyj jego gywery, Miymcy walóm sie na ziym nikiej hamerikóńske chałpy ze papyndekla! Kwie ci naobkoło bóło wiyncyj niźli na filmach ze Arnoldym Schwarzeneggerym. Ukatrupoiół tak ze łoziymdziesiyńciuch, i kiej mu sie skóńczyli patrółny, wycióng pitwok i napocznół starzik Stanić kosić Miymców jak Boryna łobiyli. Tak na możno trzidziestym Miymcu klinga sie połómała, rest Miymców starzik zatrzas swojim szczewikym i... pitnół.
W klasie sroge stropiyni. Rechtórka pytô sie tak opaternie Hanyska:
– Nó, Hanysku, szykownistô ta gyszichta, ale jakô śnij nauka?
– Nó, tyż żech sie mojigo tatulka ło to spytôł, a łón mi na to rzyknół:
– Synek! Niy wkurwiej starzika Stanika kiej deczko sie napiere! Miarkujesz?