Ryklamy tuplowanie...

Rajcujóm Wôs ryklamy? Niyftorych możno i rajcujóm, ale wiynkszóścióm to ci poradzóm nóm festelnie dopolić i nôs łozgzukać. Poradzóm tyż te łoszkliwe ryklamy, nó, możno ino niyftore, pokôzać wszyjske nasze fyjlery.
Bez łostatnie tydnie sztyjc furgajóm we telewizyji (i to we wszyjskich kanalach) ryklamy jôdła narychtowanego ze kurzóntkowygo miynsa. To, iże skazujóm jak te filyje trza łobkulać we trzityj żymle, jak ci je zatym uskwarzić, to jô jesce miarkuja. Ale, kiej już te jôdło jes blank fertik, jedna mamzela ze swojóm rubóm rzicióm zicuje na tiszu i napoczynô ćkać ze uciychóm, choby ji fto nowy lipynsztift darowôł. We inkszyj juzaś ryklamie dziecka bieróm sie do łobiadu (gôdajóm, co to jes na isto łobiôd) i ćkajóm chapich i przepadzito te jôdło... palcyskóma.
A niyskorzij niyftore łochyntole dziwujóm sie, po jakiymu my niy poradzymy znôjść sie we dobryj asiście, niy poradzymy jejść – jak przinôleżi – widôłkóm i nożym, abo ćkómy we restaurańcie jak... Hamerikóny.
Nôjbarzij to mie ale majóm te wszyjske ryklamy pilów, kropków, i cego tam jesce ba bachory, na durchfal abo na zasztopowanie, na sztopszajsy. Abo inksze juzaś na kucanie, na gôrło i take tam mecyje. A mie sie zdô, co nojlepszy medikamynt na kucanie to pewnikiym bółby... laxigen... Ja, ja... spróbujcie łyknóńć tego laxigynu a niyskorzij ... kucnóńć...
Abo ryklamy cygaretów. Terôzki na kożdym paksliku idzie przeczytać, co kurzynie sztopuje u chopów „potyncjô”. Kaj indzij juzaś napisali, co kurzynie zabijô po lekuśku ... a fto by sie tam uwijôł? Bezmać jak sie siedzi do kupy ze chopami, ftore mocka kurzóm to napoczynô mlyka we cyckach brakować... Ja, jô łónegdaj (kiej jeszcze we mojim szynkłu szło kurzić) prziszołech do dóm i napocznółech sie te moje cycki łoglóndać... ja, to niy ma nic do śmiychu... take jakesik maluśke byli. A terôzki, kiej już niy lza we kaczmie kurzić, to take choby srogsze mi sie łóne zrobiyli, a możnoch sie ... spas za tela, bez kurzyniô?
Widza kesjik kamrata przi budce ze cygaretami...
– Dejcie mi paketlik cygaretów... ło sto pierónów, sztopujóm, haltujóm „erekcjô” ... tfu! Do sto pierónów... dejcie mi te ze rakiym!
Nale, nôjwiyncyj łostudy jes samtukej ze gyszynkóma. Mikołôj z miechym, Dzieciónteczko ze gyszynkami pod jedla, wszyjsko to znómy, aże znómy. Ku tymu gyburstak, gorolske imiyniny, namstag i sztyjc sprôwiómy kómusik, abo i dlô sia gyszynki. A Wiycie, kiej ftosik kupuje nóm gyszynk, to wiynkszóścióm jes ci to cosik blank, ale to blank nadbytnikgo, darymnygo i potrza go jak stare wertiko. Jô jeżech już deczko zwiykowany i terôzki zdô mi sie, iże żôdyn na isto blank niy miarkuje, co tyż to my mómy rade a czego tak do łostatka niy ciyrpiymy. Beztóż tyż co niy bóńdź kupi nóm łofiarodôwca, sztifter, niy łobdarzi nôs tym, co bychmy na isto kcieli erbnóńć. Same miarkujecie, iże bez świynta mómy do czyniyniô ze takim ci efektym „szarłatnigo tornada” świyntego Mikołôja. Te diosecke tornado unósi w luft milijółny gyszynków i bloank cufalowô umiyszczô je pod krisbaumym. Zielóny switer ze lelyniym ze przodku? Prask! Mikrowela, ftorô źre sztrómu jak koksiôk wónglô? Drzist! Rzezanô kryka abo plastikowe berła? A môsz chopie!
I to ci jes na zicher blank prostô dróga ku sprôwianiu niyprzidajnych, psinco wert i łode złygo amynt – zachów. Ale, idzie tyż pedzieć, co łobdarówany, łodbiórca twojigo gyszynku, na tyn przikłôd laci ze cicikiym abo krajzyjgi dlô bajstlyrzów, na isto miyni, iżeś dôł za te zachy mynij pijyndzy, niźli prôwdóm wybulółeś. Tym tuplym już we mómyńcie łodpakowaniô gyszynku z miyjsca traci łón na wercie przinôjmni śćwierć tego, co geldowôł.
Majstrami łod gyszynków sóm łojce, braciki, szwestery, ale i absztyfikanty. Łóni zawdy muszóm cosik swojim familijantóm, przocielóm, miyłóśnikóm sprawić, bo inakszij byliby festelnie niymocne. A to juzaś wiydzie ku twórzyniu hółdów żôdnymu blank niyprzidajnych, iptowatych świóntycznych gyszynków.
Nó, i stopieróńske ryklamy. Zawdy i wszandy ryklamy. Łod drugigo listopada nic ino kôżóm nóm sie rychtować ku Godóm. Ledwa śleci styczyń a już napoczynô sie ryklamówani Wielkanocy. Zatym latowe wywczasy i juzaś ta samo lajera. A ku tymu jesce wszyjsko blank i do łostatka pometlane. Świynty Mikołôj przilazuje do dziecek we Wilijo abo dziepiyro we Nowy Rok. Jesce gorzij, kiej łón tyrô po tych roztomajtych marketach bez côłki listopad, grudziyń i bali aże do półowy lutego. A już na zicher skôranie Boskie, kiej sie jesce cycatô baba przeblece za tego świyntygo. I niech mi fto rzyknie, jak idzie terôzki wyeklerować wrazickimu najduchowi, cóż tyż to za Mikołôj, kasper a niy Mikołôj fyrtôł we telewizyji ze śtyróma miechami gyszynków już we listopadzie i ku tymu z lelynióma – po piôsku? Abo, Ludzie! Ło co weta, iże tyż i we naszyj telewizyji aże do Trzech Króli bydzie fyrtôł tyn dupny cerwióny autok ze wysztrajchowanóm „Coca-Colóm” i ze fónclami łoświycónymi choby jedla na Gody, a poruch Mikołôjów – dejcie pozór – do półowy stycznia śpiywać bydzie: „...coraz bliżej święta, coraz bliżej święta...”.
A jak jô sóm biera sie do niyprzidajnych mi gyszynków? Anó, prómp do łócz gôdóm możebnymu łofiarodôwcy, sztifterowi:
– Prosza mie blank nicego niy sprôwiać!
Ja, jô mierkuja, co łosmolynie gyszynków, wypniyńcie sie na gyszynki jes ci we naszyj kultórze blank niymożebne jak niy łostoji sie woda w miechu. Ale wiyrza tyż, iże kiej sie już upiyrómy sie przi tych gyszynkach, to sóm knify, coby sie duknóńć, coby uwachować sie łod k’tymu srogij utraty wertu. Eźli już zuchtómy naszô planyta we nôdziyji znôleziynia zachów, ftore pómogóm nóm we dobrym fajrowaniu, róbmy to we nôjbarzij skutny i wydajny szimel. Ło czym jô miynia?
Anó, eźli niy nastómpiymy łobdarówanymu na plynckiyrz, dôwejmy pijóndze. Tyn łobdarówany wykorzystô je bez uwry jejich wertu. Na tyn szimel robióm zaobych starszyjsze darówniki ku modszym łobdarówanym. Chocia, ja jô wiym, jô miarkuja, iże mocka snôs mô spóry przed dôwaniym abo przijimaniym geldu.
He, he, mie te kielaletnie fandzolynie ło tym, iże niy móm rôd gyszynków (bo niyskorzij i jô musza je dôwać) dało przinôjmnij tela, iże wszyjskich tych ludzi naobkoło mie łodsmycóło, zniychyńcióło to łod łobdarowywaniô mie. I możno to ci jes nojlepszyjszy dló mie... gysznk?
Ale gyszynki, gyszynkóma ach napocznół przeca łod tych łoszkliwych ryklamów. Tóż tyż możno jesce deczko pojamruja ło tym.
Bez côłki bezmała tydziyń (śtyrdziyści razy na dziyń) mogesz chopie posuchać i połoglóndać ryklamy ło roztomajtych medikamyntach, po ftorych ganc ajnfach poradzisz ściepnóńć mocka kilo ze basiska. Ale, ludzie, rzyknijcie mi ino, po jakiymu sam u mie na Pniokach (i niy ino) idzie ujzdrzić corôzki wiyncyj pierónym spaśnych... babów?
Abo takô ryklama. Wyciep cie chopie (babo) szef ze roboty? ja? Tóż nic lekszyjszego, jak zrobić mu kole dupy jake łoszklistwo. Mogesz go – tak to jes we tyj ryklamie – podesrać, i zgłósić, co łón mô u sia we fyrmie... niylygalne łoprógramówanie... i już ci bydzie lepij!
Wiycie! Zawdy miołech rôd świyży chlyb. A terôzki, do sto pierónów, idzie sie lajstnóńć margarina, ftorô wóniô nikiej... świyży chlyb. To możno styknie ino ta margarina króm świyżego chleba?
Ale, jes ci tyż mocka uciychy ze niyftorymi ryklamóma. Taki łobrozek: Świekra poszła ze swojim ziyńcioszkiym do składu ze roztomajtymi, blank niy tóniymi pelcami. Zaziyro tu, kukô tam i na łostatku gôdô:
– A wiysz synek! Jô bych kciała mieć tyn tam razinku moderny pelc!!!
– Nó, to blank ajnfach!
– Ja, ja...
– Ja! Musisz sie ino lajstnóńć pôrã paketów Whiskasa...
– Co tyż to fandzolisz? Whiskas? A czamu?
– Bo naszymu kotowi... pómogô!
Styknie, bo pewnikiym szłoby sam i bez trzi dni za rajóm łozprawiać ło tych fółglowatych i stopieróński iptowatych ryklamach, a przeca, podanie jak i jô, Wy tyż pewnikiym moci jich już pôłnô rzić, prôwda? I rzykna ino za jednym móndrokiym, za Samuelym Beckettym tak: Niy moga pójńść dalszij, ale musza pójńść dalszij, beztóż tyż byda szôł dalszij! I tela!