Sztudynty madiciny majóm zajyńcia ze anatómiji i piyrszy rółz majóm być świôdkóma łobdukcyji niyboszczyka. Styrcóm naobkoło prykola na ftorym leży te ciało niyboszczyka. Prowajder tych zajyńciów z niynôgła ścióngo bettuch, płochta i jejich łoczóm pokazuje sie utopielec we drugim tydniu łozkładu. Rynce sztudynciôków wandrujóm ku gymbóm, a profesor ze rułóm napoczynô ryjda:
– Nałónczôs tych zajyńciów zmiarkujecie, dowiycie sie, jake sóm dwie nôjważniyjsze zachy, ftore naznôczajóm dobrego dochtora. Za piyrsze, to brak jakigokolwiyk łobrzidzyniô, yjkelhaftu.
Po tych słóweckach profesor wrażuje palcysko w dupa utopleca, zatym go wycióngô i – ku łobrzidzyniu sztudyntów – wrajżuje go do gymby i łoblizuje ze smakym.
– Terôzki – gôdô do sztudyntów – wszyjske, ftorym stoji ło zarachowanie praktiki, muszóm to powtórzić.
Te sztudynty madiciny, to przecamć same twardziyle. Podlazujóm ku niyboszczykowi i robióm, co jim profesor kôzôł: palec w dupa, palcysko do bymby i łoblizanie. Jednakowóż co drugi niy dowo rady i po wszyjskim rzigo jak nôjynty. Kiej już wszyjske skóńczyli, mieli już fajrant wrażowaniô i lizaniô tyn ichni profesor gôdô:
– I ta, moje wy roztomiyłe, dolazujymy do drugij ważnyj cychy dobrego dochtora, do kómsztu prziglóndaniô sie, mustrowaniô. Jôch wrajziół do dupy pojstrzodkowe palcysko, a łoblizôłech palcysko... serdyczne! Na juzaś prosza wôs ło wiyncyj uwôgi!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl