Przilazuje rółzczasu baba do dochtora i rzóńdzi:
– Panie dochtorze, jôch ci jes sztyjc i jednym ciyngiym wkurwiónô, wszyjsko i wszyjske mie wkurwiajóm, a nôjbarzij mie wkurwiô to, iże wszyjsko mie wkurwiô... prosza wôs dochtorze ło hilfa, ło dopómożynie!
– A próbowali łóni paniczko we jakisik szimel sie wyciszyć, spamiyntać sie, uholkać, na tyn przikłôd jakiesik szpacyry we lesie, we parku pojstrzód śpiywu ptôków, szpacyrować po bosoku po trôwie... Wiedzóm łóni, kóntakt ze nôturóm festelnie spómogô...
– Bogać tam, dochtorze! – łodrzykô baba. – Ptôki mie wkurwiajóm, bo drzóm dzióby, we trółwie mocka chroboków, jakiesik pajynczyny, asty chytajóm ci mie za prziłobleczyni... Niy, niy... nôtura tyż mie wkurwiô...
– To możno cosik inkszego, na tyn przikłôd kómpiyl we badywannie pôłnyj szuminów ze tóm modernóm terôzki „aromaterapijóm” przi takij mankulijnyj muzyce?
– Aaaa, bogać tam, ponoczku dochtorze! Tego tyż żech próbowała, ale szuminy mie wkurwiajóm, bo szczypióm mie łoczy. Muzyka tyż mie wkurwiô, kôżdô muzyka mie wkurwiô. a ta mankulijnô nôjbarzij mie wkurwiô, te wóniónce łolyjki, to ci mie dziepiyro wkurwiajóm, klyjóm sie, klyjmujóm, flekujóm... niy, niy łolyjki mie nôjbarzij wkurwiajóm!
– Nó, dobra, tóż możno... zeks? Jak wyglóndô wasze paniczko życie zeksualne?
– Zeks, dochtorze? A cóż tyż to takigo? Blank niy miarkuja!
– Nó, niy wiedzóm łóni, co to jes zeks? – pyrô zadziwióny dochtór. – Nó, dobra, zarôzki wóm paniczko pokôża, wlazujcie paniczko wartko za wandszirm..
Po pôruch kwilkach na tym wandszirmie landujóm tajle prziłodziyniô: galoty, kiecka, kitel, jakla, cycnhalter, batki... po nastympnych pôruch kwilkach słychać ino fucynie i wzdychani, i łorôz łozlygô sie głós tyj baby:
– Panoczku dochtorze! Niech łóni sie yntlich uzdajóm! Wrażujóm łóni abo wycióngajóm, bo już mie to napoczynô wkurwiać!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl