Łojciec glingô bez mobilniok do swojij cery, kierô sztudiyruje we Irlandii.
– Jak sie môsz moja ceruszko? Jak ci sie wiydzie? Co słychać u cia?
– Aaa, łostałach tatulku lôtawicóm, prostytutkóm...
– Co? Jakóż to? Jakeś mógła sie na to łopowôżyć? Ty hadro stopieróńsko, ty kurwo, ty motyko...
– Ale dyć żysz tatulku! Tatulku, a miarkujesz ty wiela jô ci móm terôzki prziłodziyniô, fajnistych modernych klajdów. Móm zapłacóne aże do łostatka te moje sztudiyrowanie. Jeżdża sie jaguarym a moja siestra zaprôszóm ku mie na latowe feryje. Wóm ze mamulkóm fóndłach miesiynczne wywczasy na Majorce i sprawiyłach ci, tatulku, srogi jacht... już tam na wôs we porcie czekô...
– Doczkej, doczkej dziołcha... jakoś to pedziała? Kimeś to łostała?
– Prostytytkóm, nó, lotawicóm...
– Nó, tóż Pónbóczku łodpuść mi tyn grzych! A jôch myślôł, iże łostałaś jakómsik ci tam... protestantkóm!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl