Pyndala...

Przilazuje jedyn istny do szynku i gôdô ku gospodzkimu:
– Côłkô flaszka gorzôły bych se łobsztalowôł. Musza sie na zicher terôzki naprać...
– A co to tyż wóm sie stanóło? – pyto szynkiyrz.
– Razinku żech sie dowiedziôł, iże mój bracik jes pedałym... takóm chopskóm pyndalóm...
– Nó ja, to dobry grónt, coby sie łożrić. Festelnie wóm spółczuja...
Tydziyń niyskorzij tyn sóm chop wkarowôł do tego samiuśkigo szynku i prosi tego samego gospodzkigo ło côłkô flaszka gorzôły, rzóńdzi, co juzaś sie musi do imyntu naprać.
– A co sie terôzki stanóło? – pyto tyn sóm zaciykawióny szynkiyrz.
– Razinku żech sie dowiedziôł, że i mój fater jes pedałym, łoszkliwóm ciotóm...
– Jest mi wôs festelnie żôl skuli tego! – i stôwiô flaszka na szynkwasie.
Śleciôł juzaś jakisik możno tydziyń i juzaś tyn sóm fric wkarowôł ci do tego szynku, i u tego samego gospodzkigo sztaluje flaszka gorzôły, i juzaś tuplikuje, iże musi sie na zicher terôzki festelnie naprać...
– Wyboczóm mi panoczku, iże wstyrkóm sie we niyswoji zachy, ale jes ftosik we waszyj familiji, fto giździ sie, dupczy sie ze babami? – pytô szynkiyrz.
– Kurwa, JA! Moja starô... razinku ‘ech sie ło tym dowiedziôł...