Przikludziyła sie rółzczasu ze Hameryki jedna baba do Francyji i uzdała, co we tym Paryżu zabawi sie terôzki jak sto diosków. Wlazła do taksy i pytô taksiôrza, kaj sam jes nôjbarzij łozrywkowy szynk. Tyn istny rzykô, iże chyntnie jóm do takigo szynku zakludzi. Łóna ino jesce spytała, eźli richtik jes ci to nôjlepszyjszy szynk, kaj mógła by sie łóna festelnie zabawić. Taksiôrz łodrzyknół, iże wszyjske paryske babeczki tam jejżdżóm. Nó, a we tym szynk nic łosobliwygo... szynkwas, maluśkô bina, pôra szpotlawych tiszów, ale łod sto pierónów babów. Wszyjske po lekuśku szlukajóm te swoji „drinki” i na cosik czekajóm. Po pôruch godzinach ta Hamerikónka stopieróńsko zecniónô uzdała, iże wylazuje. We tym łoka mrziku ale na bina wylazuje przepowiadôcz i głóśno łogłôszô nómer, kiery sam zarôzki pokôże niyjaki Pepee. Wszyjske babeczki srywajóm sie na równe szłapy i gzujóm pod ta bina. Ta Hamerikónka tyż tam po lekuśku lejzie. Na bina wylazuje lichy, wyszczurzały szpiterlok ze kalnymi ślypióma ze stołeckym we gorzci. Łozlygajóm sie łoklaski, nó i robi sie na isto festelnie głóśno. Tam ta przibytniô, ta Hamerikónka zaziyrô, kukô spodełba.
Tyn istny na binie stôwiô stołecek, wycióngô ze kabzy łorzech, walnus, kładzie ci go na stołku, wycióngô z galot swojigo ciulika. Przimiyrzô sie tym ciulikym ku niymu i wali w niygo takim szlagym „karate”! Tyn łorzech łozpyrsknół sie na blank drobne kónski – baba jes ci mocka łocałbrowanô. Wrôcô zatym do dóm i łozprawiô to wszyjsko swojim znôjómym.
Śleciało możno ze trzidziyści lôt i ta istno uzdała, coby jesce rółz łobejzdrzić tyn nómer, tyn kónsztik. Jedzie do tego Paryża, wlazuje do tego szynku i czekô. Wylazuje przepowiadacz i juzaś zapowiadô tego Pepee. Baba zadziwanô, bo jakóż to, przecamć to niy ma możebne, coby to bół tyn sóm fric. Musiôłby być festelnie zwiykowany. Nó, ale czekô i widzi tego samego chopa, tyn sóm stołek, tela ino, co chop we gracy dziyrżi kokosnus. Tyn istny bajstluje tyn sóm nómer ze kokosym i idzie za kulisa. Baba niy strzimuje, lajstła se kwiôtki, flaszka szmektnyj gorzôły i gzuje na zadek tyj biny. Tam trefiô sie ze tym Pepee i fest łocałbrowanô pytô:
– Panoczku! A jak wyście to zrobiyli? Jôch sam bóła trzidziyści lôt tymu nazôd i wyście panoczku łoztrzaskiwali walnusy, normalne łorzechy, a terôzki tyn srogi kokosnus? Wiela to tyż lôt ‘eście to trajnowali... i jak łóni panoczku to robióm? Nó, prôwdóm pytanióm niy bóło szlus...
– Moja roztomiyło paniczko! U wôs pewnikiym... już niy te łoczy, prôwda?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl