Diosecki narkóman trefiół do piykła. Łozewrziły sie dźwiyrza, a sam côłke pola, côłke szlogi marihuany. Tyn łozhajcowany fikser, narkóman gzuje i targô côłke łociypy marihuany. Łorôz słyszy głós dziobla:
– Nó, i po jakiego pieróna chopie to targosz, kiej samtukej môsz pôłno już natargane?
Chop, narkóman zaziyrô, a sam richtik fol frisznego ziyla. Loce i napoczynô przeciepywać te ziylô, coby gibcij schło. A sam ci dzioboł juzaś go szteruje:
– I na jakigo dioska to suszysz, kiej môsz już tam nasuszóne?
Nó, i richtik, fol tego nasuszónygo. Tyn fikser, narkóman podlazuje i napoczynô swijać skrynty. Swijô tak, swijô te skrynty a sam juzaś dzioboł rzóńdzi:
– I po pieróna chopi swijôsz te skrynty? Przecamć sam môsz pôłno naswijanych skryntów!
Tyn narkóman kukô, filuje i richtik, côłke kopice, hółdy naswijanych skryntów. Wybiyrô nôjsrogszego skrynta i pytô tego dziobła:
– Te, dzioboł! A łognia môsz?
A na to tyn dzioboł ze śmiychym:
– Kiejby sam bół łogyń, to bółby to przecamć... RAJ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl