Jedyn istny wróciół ze nocnego szynku (ze sztriptisiym) tak nafolowany, tak fest łozognióny, iże już we antryju ściepnół ze sia wszyjske prziłobleczyni, wkarowôł do szlafcimra i na hechtszpróng fuknół do prykola... Kiej skóńczół, zakciało ci mu sie słepać ze wymorzyniô, usiotaniô, tóż tyż poszôł do kuchyni, a tam ze rułóm jego babeczka czytała se jakisik cajtóng. Chop ze łobłyndym we ślypiach łobyrtôł sie curik, wkarowôł do szlafcimra, łoświyciół światło, a tam... Ludzie! Jego świekra we prykolu...
To jô... hmmm, to jô przed kwilkóm tak swami sam mamulko? – wrzescy fest zdeszperówany chop.
– Nó, ja, jużcić – łodpedziała ze rułóm jego świekra, i ino sie frizura poprawióła.
– Nó, tóż po jakiymu, do sto pierónów, łóni, szwigermuter, nic niy gôdaliście?
– Przecamć my ze sie już pôra lôt... niy godómy, prôwda?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl