We jednyj chorzowskij japtyce stoji taki gańbliwy deczko karlus. Kiej już wszyjske kóntmany wyleźli ze tyj japtyki, japtykôrz pytô sie tego karlusa:
– Co, piyrsze zolyty, ja?
– Gorzij! – łodrzykô tyn karlus. – Piyrszy byzuch u mojij dziołchy.
– Ja, miarkuja – gôdô japtykôrz – môsz sam chopie kóndóna.
Karlus sie łozgzukôł...
– Panoczku! A dajóm mi łóni dwa kóndóny... jeji mamulka to tyż fajnistô dupa.
Po byzuchy dziołcha gôdô do tego karlusa:
– Kiejbych wiedziała, iżeś taki blank niymoreśny, rozwiyzióny.... iże côłki wieczór nic żeś niy rzyknół, inô gawcół sie we dyliny... to bych cie nigdy dó mie do dóm niy zaprosióła...
– A kiejbych jô wiedziôł, iże twój tatulek jes... japtykôrzym, to tyż bych nigdy ku wóm niy prziszôł!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl