Siedziôł rółz czasu jedyn istny na ulicy wele słómiónki nafolowanyj do pôłna kernami ze jabek. Podlazuje ku niymu policajt i pytô:
– A co ty tam we tym korbie môsz?
– Sprzedowóm kerny ze pónków, ze jabek...
– A do czego łóne mogóm sie przidać? – pytô juzaś policajt.
– Anó, po zjedzyniu jednyj cowiek robi sie zarôzki móndrzyjszy.
– A po wiela łóne stojóm?
– Anó, jedyn korn, jedna pestka jes we wercie 15 złocioków.
– Nó, tóż dej mi chopie jedne ziôrko.
Tyn policajt wećkôł tyn kern, pomedikowôł deczko i rzóńdzi:
– Doczkej ino giździe! Za 15 złocioków mógdych sie lajstnóńć piyńć kilo jabek i mieć pôłno kernów w gorzci, miasto tyj jednyj jedzinyj...
– Nó, i widzóm łóni, panoczku policajcie... już poskutkowało, prôwda?
– Nó ja, richtik... tóż dej mi jesce dwa te kerny!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl